Երբ սկսվեց Արցախյան պատերազմը, ես տակավին երիտասարդ էի և ծառայում էի Խորհրդային բանակի շարքերում: Ընդամենը 6 ամիս էի հասցրել ծառայել և կարողացա փախչել բանակից ՝ գիտակցելով, որ օրհասի մեջ հայտնված հայրենիքս իմ կարիքն ունի: Վերադառնալով հայրենի գյուղ՝ միացա գյուղի կռվող տղաներին: Խնածախում արդեն 2 կամավորական ջոկատ էր կազմավորվել, ես միացա Արմեն Ավագյանի հրամանատարությամբ կազմավորված Դաշնակցության ջոկատին և առաջին մարտը, որին մասնակցեցի, Ջամիլլուի մարտն էր՝ 1991 թվականի դեկտեմբերի 26-ին:  Ջամիլլուի հենակետն իսկական չարիք էր դարձել և այն անհապաղ պետք է ոչնչացվեր: Ջոկատի տղաներով պատվով դուրս եկանք, և ես անցա իմ առաջին փորձությունը:

Հետագայում մասնակցել եմ բազում մարտերի, մտածում էի միայն թուրքից վրեժ լուծելու մասին: Դաժան օրեր էին, սակայն տղաներով ոչնչի առաջ չէինք ցանկանում

կանգ առնել, քանզի մեր նպատակը մեկն էր՝ հաղթանակ…

Երբ 1993 թվականի փետրվարին ծանր վիրավորվեցի Ուղտի մեջք կոչվող տեղամասում և հետագայում կորցերեցի աջ ոտքս, բնավ չէի հուսահատվել: Մտածում էի մի ոտքով անգամ կարող եմ օգտակար լինել Հայրենիքիս: Ինձ համար կարևոր էին մաքուր խիղճս ու պատիվս, և շարունակեցի իմ կյանքն ապրել պատվով՝ նույն ոգով դաստիարակելով նաև իմ զավակներին:

Երիտասարդ սերունդներին հավաստիացնում եմ, որ ինչ էլ լինի, մենք՝ ազատամարտիկներս, պատրաստ ենք լինել նրանց կողքին, թեև ոչնչով չենք կասկածում նրանց խիզախությանը, ողջամտությանն ու հայրենասիրությանը:

Որպես Արցախյան պատերազմի վետերան և Խնածախ գյուղի ազատամարտիկների միության նախագահ շնորհավորում եմ բոլորիս Նոր տարին և Սուրբ ծնունդը: Կոչ եմ անում լինել համախմբված, միասնական՝ երբեք չմոռանալով, որ մեր հավերժական թշնամին մշտարթուն է:

Թող գալիք տարում իրականություն դառնան բոլորիս երազանքները, թող Արցախ աշխարհում ավելանան ամուսնությունները և մանկան ճիչերը:  Սահմանին կանգնած մեր զինվորներին մաղթում եմ անփորձանք ծառայություն, ամուր կամք, ուժ և կորով…

Շնորհավոր Ամանոր և Սուրբ ծնունդ…

Կամո ՄԻՐԶՈՅԱՆ, Արցախյան պատերազմի վետերան