Նվեր Գաբրիելյանն Արցախից բռնի տեղահանվելուց հետո ընտանիքով հաստատվել է Արմավիրի մարզի Մեծամոր քաղաքում։ Շարունակել է գյուղատնտեսությամբ զբաղվել, ինչպես Արցախում։

Թեեւ մասնագիտությամբ ֆինանսիստ է, նախընտրել է գյուղատնտեսությունը՝ տարիներով հողի հետ կռիվ է

Մինչև Արցախից բռնի տեղահանվելը լրագրող Սրբուհի Վանյանն աշխատում էր Արցախի հանրային ռադիոյում։ 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմի օրերին սկսեց նկարել։

«Այդ նկարները կամաց-կամաց գաղափարից գործի են վերածվել։ Պատերազմի օրերին Երևանում բոլորովին

Արցախցի Մարիան 15 տարեկանից զբաղվում էմոմագործությամբ։ Սովորել է ինքնուրույն։ Գաղափարը գործի վերածելու համար հաճախ ինքնուրույն է կաղապարներ պատրաստել։

«Միշտ ուզում էի ունենալ սեփական բիզնեսը։ Տարբեր ոլորտներ եմ ուսումնասիրել, սակայն ոչ մի բան սրտովս չէր։ Մայրս խորհուրդ

Մեծ է հավանականությունը, որ ուսումնական տարվա ավարտի հետ կավելանա արցախցիների երրորդ երկիր արտագաղթը։

Ա1+-ի հետ զրույցում այս մասին մտահոգություն է հայտնում հասարակական հիմունքներով աշխատանք իրականացնող Շուշիի շրջանի վարչակազմի ղեկավար Գրիշա Հովհաննիսյանը։

«Հնարավորության սահմաններում

Ապրիլի 13-ին Ազգային ժողովրդական արվեստի թանգարանում բացվել է ձեռագործությամբ զբաղվող բռնի տեղահանված արցախցիների ձեռագործ իրերի ցուցահանդես։ Ցուցահանդեսը կազմակերպել է «Winners Lab» հասարակական կազմակերպությունը։ Ձեռագործ իրեր պատրաստող 12 մասնակից է ներկայացել ցուցահանդեսին, որոնցից յուրաքանչյուրն արդեն ունի իր տարբերանշանով արտադրանքը։

«Ցուցահանդեսի նպատակն է Արցախից բռնի տեղահանվածներին օգնել ինտեգրվել հասարակության մեջ, ճանաչելի դարձնել նրանց աշխատանքը և դրանով խթանել 

Ապրիլի 13-ին Ազգային ժողովրդական արվեստի թանգարանում բացվել է ձեռագործությամբ զբաղվող բռնի տեղահանված արցախցիների ձեռագործ իրերի ցուցահանդես։ Ցուցահանդեսը կազմակերպել է «Winners Lab» հասարակական կազմակերպությունը։ Ձեռագործ իրեր պատրաստող 12 մասնակից է ներկայացել ցուցահանդեսին, որոնցից յուրաքանչյուրն արդեն ունի իր

Անահիտ Բադալյանն Արցախի Ասկերանի երաժշտական դպրոցի առաջին ու միակ տնօրենն է։ Ժամանակի հետ այն արվեստի դպրոցի էր վերածել։

Բռնի տեղահանությունից հետո հաստատվել են Արարատի մարզի Խաչփառ գյուղում, գործունեության ոլորտն այստեղ փոխել է․

«Մանկուց սիրում էի ձեռագործել ու իմ աշխատանքները մտերիմներին

Կարինե Հարությունյանը մասնագիտությամբ քիմիկոս է, «Տաթև» գիպսե արձանիկներ ապրանքանիշի հիմնադիրը։ Արցախում Ստեփանակերտի քաղաքապետարանում էր աշխատում, այժմ Երևանի օրգանական քիմիայի ինստիտուտի գիտաշխատող է։

Հենց սիրած մասնագիտության շնորհիվ է երիտասարդ մայրիկը տարիներ առաջ կարողացել բավարարել

 Արցախցի տաղանդավոր և հմուտ ձեռքեր ունեցող կանանց հնարավորություն է տրվում իրենց  հետաքրքիր մտահղացումները կյանքի կոչել և սիրած աշխատանքն ապրուստի միջոցի վերածել։

«Արցախի մայրիկների աջակցման կենտրոն» ՀԿ նախաձեռնությամբ այսօր Երևանում մեկնարկել է «Վըսկէ ծերքեր» (Ոսկե ձեռքեր) փառատոն-տոնավաճառը, որն արդեն երկրորդն է արցախցիների բռնատեղահանումից ի վեր և հավակնում է ավանդական դառնալ։

Տաղավարները լի էին գեղեցիկ ու նրբաճաշակ

Հայրենիքի պաշտպանության սրբազան պարտքը Արմեն Վյաչեսլավի Առստամյանին Ռուսաստանի Դաշնությունից բերել է Արցախ։

Արմենի հայրը՝ Վյաչեսլավ Առստամյանը նաhատակվել է 1992թ. հուլիսի 20-ին՝  Ամարասի հովտի պաշտպանական մարտերի ժամանակ։

«Ամուսնուս զոհվելուց հետո մեծ դժվարությամբ եմ մեծացրել

Էրիկ Գաբրիելյանն Արցախի Ասկերան քաղաքից է։ Հայրենիքը հարկադրաբար թողնելուց հետո հաստատվել է Պտղնի գյուղում։ Հանրային սննդի սպասարկման ոլորտում մեծ փորձառություն ունեցող արցախցին Կոտայքի մարզի Արամուս գյուղում շինություն է վարձակալել, և կուտակած փորձն ու կարողություններն օգտագործելով փորձում է կրկին ոտքի կանգնել։

«Շուրջ 20 տարի Արցախում զբաղվել եմ հանրային սննդի սպասարկման

Հետևում թողնելով մի ամբողջ կյանք ու պատմություն՝ Արցախից բռնի տեղահանված բազմաթիվ ընտանիքներ փորձում են նոր իրականության մեջ վերագտնել իրենց, զբաղվել այն նույն աշխատանքով, որով զբաղվում էին Արցախում։

Վիտալի Գրիգորյանի հայրը՝ Ալբերտ Գրիգորյանն արցախյան առաջին ազատամարտում