|
Մանկական զրնգուն ծիծաղ, պարզ ու միամիտ հայացքներ, աչիկներում թաքցրած անհանգստություն, երգ, պար, ժպիտներ: Եվ այս ամենն Ասկերանի մանկապարտեզում էր, երբ հունիսի 28-ին կազմակերպվել էր մի գեղեցիկ հանդես, որն ավելի շատ հեքիաթի էր նմանվում: Մանավանդ, որ հեքիաթի հերոսներն էլ ներկա էին` կերպարանափոխված հենց երեխաների մեջ: Սա սովորական մանկական հանդես չէր. ՙՀրաժեշտ մանկապարտեզին՚ խորագիրն էր կրում այն: Մանկապարտեզի ավագ սաները, որոնք 15 երեխա էին, պատրաստվում էին կյանքի մի նոր` գիտակցական փուլի: Մանուկներից մի յուրահատուկ անմեղություն ու մաքրություն էր հորդում: Դահլիճում ներկա էին ծնողներ, հյուրեր, երեխաներ: Բոլորն էլ մի պահ վերացել էին առօրյա հոգսերից, մանկացել ու խանդավառվել երեխաների հետ եւ հիացմունքով էին ունկնդրում, թե ինչպես են երգում, պարում, տառաճանաչություն ցուցաբերում: Մանուկներն իրենց տողերն արտասանում էին գիտակցորեն, պարում ու երգում էին վստահորեն, որ, թերեւս, դաստիարակների աշխատանքի արդյունքն էր: Դաստիարակները ջանք չէին խնայել երեխաների մեջ ներարկելու հայրենասիրություն, ընկերասիրություն, սեր ծնողի, բնության, ծառ ու ծաղկի, կենդանիների հանդեպ:
|
