Նախկին կյանքից մեզ միայն չափազանց թանկ հուշեր մնացին.

Մայր հայրենիքում իր ապագան կերտելու համար բազմաթիվ խոչընդոտներ հաղթահարած արցախցիներ կանգնած են բազմաթիվ անհայտներով հավասարումների առաջ։ Առանց հուսահատվելու շատերը շարունակում են արժանապատվորեն դիմակայել կյանքի հարվածներին։

«Հայաստանում մեզ շատ ջերմ ընդունեցին հարազատ դարձած մարդիկ, ովքեր ամեն ինչ անում էին

 Արցախ վերադառնալու հույսը մեր մեջ երբեք չի մարելու. պատմության ուսուցչուհի․

Բռնի տեղահանված արցախյան բազմաթիվ ընտանիքներ շարունակում են ապրել ու արարել՝ ամեն մի օրը պայքարի վերածելով։ Անկախ պետության կողմից տրամադրվող սոցիալական աջակցության չնչին գումարների՝ մեր հայրենակիցներից շատերը մայր հայրենիքի

«Մարտունի, Բարում, Բարսում, Օրջոնոկիձե, Սպիտակաշեն, Սալեր, Չարդախլու, Ջագիր և հայկական մի շարք այլ գյուղերի բնակիչներն իրենց պապական հողերից արտաքսվել են սումգայիթյան ոճրագործությունից հետո,- պատմում է ջագիրցի Արաքսյա Հարությունյանը։

«Մեր գյուղը Ջագիրն էր։ 16 տարեկան էի, երբ ամուսնացա ու տեղափոխվեցի Հայաստան, սակայն իմ հիշողություններից երբեք չեն ջնջվել այդ սարսափելի իրադարձությունները։ Հայրս այդ դարդից

Արմավիրի մարզի Տարոնիկ գյուղում Սամվել և Անահիտ ամուսիններն իրենց հերոս զավակի՝ Արնոլդի և հազարավոր նահատակ հերոսների հիշատակը հավերժացնելու նպատակով «Հերոսների այգի» են հիմնել, որտեղ տնկված անվանական պտղատու ծառերը տարեցտարի ավելանում են։ Այգու հարևանությամբ անձնական միջոցներով

Արցախցի Հարությունյանների ընտանիքի համար շրջափակումը ծանր էր ոչ թե սննդամթերքի սակավության կամ բացակայության պատճառով, այլև որ երկար ժամանակ չէին կարողանում այցելել Եռաբլուր, որտեղ ամփոփված էր իրենց հերոսը՝ ԱՀ ոստիկանության ՊՊԾ գումարտակի 2-րդ վաշտի հրամանատար Արսեն Կարենի Հարությունյանը։

«Վրա հասավ պատերազմն ու վայրկյանների ընթացքում

Ինչպես հայտնում է ՀՀ ԱԳ նախարարությունը՝ Ստամբուլում մեկնարկել է Հարավային Կովկասի տարածաշրջանային համագործակցության «3+3» հարթակի (Հայաստան, Ադրբեջան, Վրաստան, ՌԴ, Իրան Թուրքիա-Խմբ.) երրորդ հանդիպումը։

Հանդիպմանը մասնակցում են երկրների արտաքին գործերի նախարարները՝ քննարկելու հարավկովկասյան տարածաշրջանի ընթացիկ

Պետք է այնպես անենք, որ Հրվ. Կովկասում խնդիրները լուծվեն խաղաղ ճանապարհով, ասել է Իրանի ԱԳ նախարարը, որն այսօր Թուրքիայում մասնակցելու է «3+3»-ի (ՀՀ, Ադրբեջան, Վրաստան, Իրան, Թուրքիա, ՌԴ-Խմբ.) նիստին, հայտնում է Mehr գործակալությունը:

«Բացի Վրաստանից, որը նիստին չի մասնակցելու, մյուս երկրները ցույց են տվել իրենց վճռականությունը՝ բանակցելու և համակարգելու ջանքերը կովկասյան տարածաշրջանի խնդիրների շուրջ։ Պետք է այնպես անենք, որ քաղաքական

Օրերս «Արցախի մայրիկների աջակցման կենտրոն» հասարակական կազմակերպությունը նշեց գործունեության 6-ամյակը։ Ակումբը ստեղծման օրվանից հաստատուն քայլերով առաջ է շարժվում, շարքերը անընդհատ համալրվում են նոր անդամներով։ Ստեղծվել է հզոր համայնք՝ բաղկացած գործունյա, բանիմաց և գիտակից մայրիկներից։

Տաթևիկ Խաչատրյանը ՀԿ համահիմնադիրներից է։ Նրա հետ էլ խոսեցինք

Երկրորդ կարգի հաշմանդամ Արուս Գաբրիելյանի ընտանիքն Աբովյանում է հանգրվանել։ Այստեղ են 2020 թվականից։ Չարաբատիկ պատերազմի հետևանքով տիկին Գաբրիելյանը Հայաստան էր տեղափոխվել երեխաների հետ, երբ վարակվեց քովիդով։ Այն բավականին բարդություններ էր առաջացրել երիտասարդ կնոջ՝ առանց այն էլ փխրուն առողջական վիճակի վրա։ Տիկին Գաբրիելյանը, սակայն հիվանդությունից ուժեղ է գտնվել։ Ոտքի է կանգնել, իրականություն

Նանար Խաչատրյանը Շուշիի մանկապատանեկան ստեղծագործական կենտոնի «Կոլաժ» խմբակի խմբակավարն էր։ Շուշիի բռնազավթումից հետո կենտրոնը վերաբացվեց Ստեփանակերտում, որտեղ Նանարը շարունակեց դասավանդել, սաներին նոր հմտություններ սովորեցնել։

Այժմ երրորդ փորձն է անում՝ ստեղծագործական հմտութուններն առաջ մղելու, դրանք բիզնես գաղափարների վերածելու, ընտանիքի համար եկամտի աղբյուր

Արցախցի հասարակական գործիչ Բելլա Բաբայանը աշխատել սկսել է Խորհրդային Ղարաբաղ թերթի խմբագրությունում։ Արցախյան շարժման տարիներին թերթի պահանջարկն աննկարագրելի ծավալների էր հասնում։

«Թերթը պահանջված էր ինչպես Արցախում, այնպես էլ Հայաստանում և Սփյուռքում։ Այդ տարիներին խմբագիրներ էին Մաքսիմ Հովհաննիսյանը, Արկադի Ղուկասյանը և այլոք։ Թող անհամեստ չհնչի, սակայն տիրոջ կամոք հարուստ

Արցախի Ասկերան քաղաքից է Միքայել Բադալյանը։ Պետական ագրարային համալսարանի գինեգործության բաժինն է ավարտել, սակայն պետական համակարգի աշխատանքը երբեք նրան չէր գերել։ Ընտանիքով գյուղատնտեսությամբ էին զբաղվում։ Ազատ ժամանակը լցնում էր ինքնուս արհեստով՝ ցեմենտից արձանիկներ պատրաստելով, դրանց մեջ շունչ ու հոգի դնելով։ Գինեգործությամբ ևս զբաղվում էր։

«3 հեկտար հողատարածք ունեինք, որտեղ հորս հետ