Արցախցի Հարությունյանների ընտանիքի համար շրջափակումը ծանր էր ոչ թե սննդամթերքի սակավության կամ բացակայության պատճառով, այլև որ երկար ժամանակ չէին կարողանում այցելել Եռաբլուր, որտեղ ամփոփված էր իրենց հերոսը՝ ԱՀ ոստիկանության ՊՊԾ գումարտակի 2-րդ վաշտի հրամանատար Արսեն Կարենի Հարությունյանը։

«Վրա հասավ պատերազմն ու վայրկյանների ընթացքում

Ինչպես հայտնում է ՀՀ ԱԳ նախարարությունը՝ Ստամբուլում մեկնարկել է Հարավային Կովկասի տարածաշրջանային համագործակցության «3+3» հարթակի (Հայաստան, Ադրբեջան, Վրաստան, ՌԴ, Իրան Թուրքիա-Խմբ.) երրորդ հանդիպումը։

Հանդիպմանը մասնակցում են երկրների արտաքին գործերի նախարարները՝ քննարկելու հարավկովկասյան տարածաշրջանի ընթացիկ

Պետք է այնպես անենք, որ Հրվ. Կովկասում խնդիրները լուծվեն խաղաղ ճանապարհով, ասել է Իրանի ԱԳ նախարարը, որն այսօր Թուրքիայում մասնակցելու է «3+3»-ի (ՀՀ, Ադրբեջան, Վրաստան, Իրան, Թուրքիա, ՌԴ-Խմբ.) նիստին, հայտնում է Mehr գործակալությունը:

«Բացի Վրաստանից, որը նիստին չի մասնակցելու, մյուս երկրները ցույց են տվել իրենց վճռականությունը՝ բանակցելու և համակարգելու ջանքերը կովկասյան տարածաշրջանի խնդիրների շուրջ։ Պետք է այնպես անենք, որ քաղաքական

Օրերս «Արցախի մայրիկների աջակցման կենտրոն» հասարակական կազմակերպությունը նշեց գործունեության 6-ամյակը։ Ակումբը ստեղծման օրվանից հաստատուն քայլերով առաջ է շարժվում, շարքերը անընդհատ համալրվում են նոր անդամներով։ Ստեղծվել է հզոր համայնք՝ բաղկացած գործունյա, բանիմաց և գիտակից մայրիկներից։

Տաթևիկ Խաչատրյանը ՀԿ համահիմնադիրներից է։ Նրա հետ էլ խոսեցինք

Երկրորդ կարգի հաշմանդամ Արուս Գաբրիելյանի ընտանիքն Աբովյանում է հանգրվանել։ Այստեղ են 2020 թվականից։ Չարաբատիկ պատերազմի հետևանքով տիկին Գաբրիելյանը Հայաստան էր տեղափոխվել երեխաների հետ, երբ վարակվեց քովիդով։ Այն բավականին բարդություններ էր առաջացրել երիտասարդ կնոջ՝ առանց այն էլ փխրուն առողջական վիճակի վրա։ Տիկին Գաբրիելյանը, սակայն հիվանդությունից ուժեղ է գտնվել։ Ոտքի է կանգնել, իրականություն

Նանար Խաչատրյանը Շուշիի մանկապատանեկան ստեղծագործական կենտոնի «Կոլաժ» խմբակի խմբակավարն էր։ Շուշիի բռնազավթումից հետո կենտրոնը վերաբացվեց Ստեփանակերտում, որտեղ Նանարը շարունակեց դասավանդել, սաներին նոր հմտություններ սովորեցնել։

Այժմ երրորդ փորձն է անում՝ ստեղծագործական հմտութուններն առաջ մղելու, դրանք բիզնես գաղափարների վերածելու, ընտանիքի համար եկամտի աղբյուր

Արցախցի հասարակական գործիչ Բելլա Բաբայանը աշխատել սկսել է Խորհրդային Ղարաբաղ թերթի խմբագրությունում։ Արցախյան շարժման տարիներին թերթի պահանջարկն աննկարագրելի ծավալների էր հասնում։

«Թերթը պահանջված էր ինչպես Արցախում, այնպես էլ Հայաստանում և Սփյուռքում։ Այդ տարիներին խմբագիրներ էին Մաքսիմ Հովհաննիսյանը, Արկադի Ղուկասյանը և այլոք։ Թող անհամեստ չհնչի, սակայն տիրոջ կամոք հարուստ

Արցախի Ասկերան քաղաքից է Միքայել Բադալյանը։ Պետական ագրարային համալսարանի գինեգործության բաժինն է ավարտել, սակայն պետական համակարգի աշխատանքը երբեք նրան չէր գերել։ Ընտանիքով գյուղատնտեսությամբ էին զբաղվում։ Ազատ ժամանակը լցնում էր ինքնուս արհեստով՝ ցեմենտից արձանիկներ պատրաստելով, դրանց մեջ շունչ ու հոգի դնելով։ Գինեգործությամբ ևս զբաղվում էր։

«3 հեկտար հողատարածք ունեինք, որտեղ հորս հետ

Մասնագիտությամբ քիմիկ-կենսաբան Էլինա Աղաջանյանը սեփական մաշկի վրա է զգացել 2020 թվականի պատերազմի ծանր հետրևանքները: 44-օրյա պատերազմում կորցրել է ամուսնուն, իսկ Արցախի շրջափակման ծանր օրերին ամիսներ շարունակ բաժանված է եղել երեխաներից։

Չնայած կյանքի հարվածներին՝ այսօր ստիպված է ուժեղ

Արցախցի իրավաբան Լիաննա Գալստյանն Արցախում մասնագիտությամբ կարճ ժամանակամիջոցում աշխատելուց հետո, հասկացավ, որ դա այն աշխատանքը չէ, ինչ ինքն էր ցանկանում։ Բռնագաղթելուց հետո էլ մասնագիտությամբ աշխատելու ցանկություն չի ունեցել, այլև փորձում է տարբեր դասընթացների մասնակցել, նոր հմտություններ ձեռքբերել։ Միաժամանակ դեռևս Արցախում ծնված բիզնես մտահղացումներն է կյանքի կոչում՝ իր համար հաճախ հաճելիորեն

Աղավնի Խաչատրյանի բազմազավակ ընտանիքը Մարտակերտի Մոխրաթաղ գյուղից է տեղահանվել։ Բռնագաղթելուց հետո ապաստան են գտել Տավուշի մարզի Բարեկամավան սահմանամերձ գյուղում։

«Հայտնի լրագրող Թաթուլ Հակոբանի միջնորդությամբ մենք ևս օգտվել ենք մարզի սահմանամերձ գյուղերում իրականացվող՝ բռնի տեղահանված արցախցիներին ուղղված բարեգործական ծրագրերից։ 7 հատ ոչխար են մեր ընտանիքին տրամադրել։ Երբ դեռ նոր էինք այստեղ հաստատվել, ձմեռային սեզոնին

Վիկտորյա Պետրոսյանի ընտանիքն Արցախից բռնի տեղահանվելուց հետո Երևանում է հաստատվել։ Արդեն երկու բնակարան են փոխել։ Ընտանիքում երեք անչափահաս է մեծանում։

Միայն տան հայրն է աշխատում։ Բախվելով բազում խնդիրների ու ֆինանսական դժվարությունների հետ՝ Վիկտորյան ամուսնու առաջարկով սկսել է թթուներ պատրաստել՝ այդպիսով պահպանելով արցախյան ավանդական