Արցախցի Լիլիթը թեյեր պատրաստելու վարպետ է։ «Վըսկե ծերքեր» փառատոնի ժամանակ  Լիլիթի բուրավետ ու աչք շոյող սեղանիկը փառատոնի գրավիչ տեսարաններից էր՝ տեղակայված հենց մուտքի մոտ։

«Մասնագիտությամբ մանկավարժ-հոգեբան եմ, աշխատում էի Ստեփանակերտի հանրապետական հիվադանոցում։ Խոտաբույսերով

Արման Ավանեսյանը շուրջ 20 տարի նախնական զինվորական պատրաստություն առարկան դասավանդում էր նախ Ուղտասարի, ապա Խնապատի միջնակարգ դպրոցներում։

Խնապատում դպրոցի հարակից տարածքում նույնիսկ աշակերտների

Արցախի Ասկերանի շրջանի այգեստանցի Արա Սարգսյանի բազմանդամ ընտանիքը հայրենիքից բռնի տեղահանվելուց հետո ապաստան է գտել Գյումրիում, ապա տեղափոխվել Արթիկ, որտեղ և բնակվում է մինչ օրս։ Արա և Լաուրա ամուսինները 8 զավակ են մեծացնում։ Նրանց հետ է ապրում թոշակառու մայրը։ Հոգսերը շատ են, ուստի ավագ երեխաները տեղափոխվել են հորաքրոջ մոտ՝ ՌԴ Տյումեն քաղաքը։

-Այգեստանում սեփական առանձնատուն

Արցախի Ասկերանի շրջանի Սարուշեն գյուղը 44-օրյա պատերազմից հետո հայտնվել էր թշնամու ուղիղ նշանառության տակ։

«Այս ձորակում 2020-ին համառ մարտեր էին ընթանում, որոնց ընթացքում հանդիպակաց տարածքները հայկական 6 գյուղերի հետ թշնամին օկուպացրել էր։ Նոյեմբերյան եռակողմ

Choco Bliss ապրանքանիշի ձեռագործ շոկոլադ արտադրող 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ի թշնամու լայնամաշտաբ հարձակման ժամանակ Լիլյա Հայրապետյանի որդին ժամկետային զինծառայող էր, ամուսինը պաշտպանության բանակի պահեստազորի սպա։ Տան տղամարդիկ մարտչում էին տարբեր ուղղություններում։

Մարտունի քաղաքի վրա թշնամին կրակ էր թափում, տասնյակ տարիների ոխը հանգիստ չէր տալիս։ Մի քանի օր ապաստարաններում

«Մենք ենք մեր սարերը» ազգագրական երգի-պարի պետական համույթը ստեղծվել է 2000 թվականին։ Արցախի տարեց մշակութային գործիչները միավորում է ցանկությունը՝ պահպանել, պաշտպանել և քարոզել արցախյան մշակույթը՝ ժառանգելով այն գալիք սերունդներին։

«Գնալով համույթը համալրվում էր երիտասարդ կադրերով և շուտով վերանվանվեց «Մենք ենք մեր սարերը» երգի ազգագրական, ապա՝ երգի-պարի պետական համույթի, համալրվեց երիտասարդ

2020 թվականի 44-օրյա պատերազմից հետո Ասկերանում լայնածավալ շինարարական աշխատանքներ էին ընթանում։ Քաղաքում երեք բարձրահարկ շենք կառուցվեց՝ բնակարանները բաժանվեցին, հիմնականում, Արցախի այլ բնակավայրերից բռնի տեղահանված բնակիչներին։ Քաղաքում աշխուժություն էր տիրում, բնակիչների շրջանում արտագաղթի միտումներ չկային։ Նույնիսկ 9 ամսյա շրջափակման ժամանակահատվածում ոչ ոք ծննդավայրը

Նվեր Գաբրիելյանն Արցախից բռնի տեղահանվելուց հետո ընտանիքով հաստատվել է Արմավիրի մարզի Մեծամոր քաղաքում։ Շարունակել է գյուղատնտեսությամբ զբաղվել, ինչպես Արցախում։

Թեեւ մասնագիտությամբ ֆինանսիստ է, նախընտրել է գյուղատնտեսությունը՝ տարիներով հողի հետ կռիվ է

Մինչև Արցախից բռնի տեղահանվելը լրագրող Սրբուհի Վանյանն աշխատում էր Արցախի հանրային ռադիոյում։ 2020 թվականի 44-օրյա պատերազմի օրերին սկսեց նկարել։

«Այդ նկարները կամաց-կամաց գաղափարից գործի են վերածվել։ Պատերազմի օրերին Երևանում բոլորովին

Արցախցի Մարիան 15 տարեկանից զբաղվում էմոմագործությամբ։ Սովորել է ինքնուրույն։ Գաղափարը գործի վերածելու համար հաճախ ինքնուրույն է կաղապարներ պատրաստել։

«Միշտ ուզում էի ունենալ սեփական բիզնեսը։ Տարբեր ոլորտներ եմ ուսումնասիրել, սակայն ոչ մի բան սրտովս չէր։ Մայրս խորհուրդ

Մեծ է հավանականությունը, որ ուսումնական տարվա ավարտի հետ կավելանա արցախցիների երրորդ երկիր արտագաղթը։

Ա1+-ի հետ զրույցում այս մասին մտահոգություն է հայտնում հասարակական հիմունքներով աշխատանք իրականացնող Շուշիի շրջանի վարչակազմի ղեկավար Գրիշա Հովհաննիսյանը։

«Հնարավորության սահմաններում

Ապրիլի 13-ին Ազգային ժողովրդական արվեստի թանգարանում բացվել է ձեռագործությամբ զբաղվող բռնի տեղահանված արցախցիների ձեռագործ իրերի ցուցահանդես։ Ցուցահանդեսը կազմակերպել է «Winners Lab» հասարակական կազմակերպությունը։ Ձեռագործ իրեր պատրաստող 12 մասնակից է ներկայացել ցուցահանդեսին, որոնցից յուրաքանչյուրն արդեն ունի իր տարբերանշանով արտադրանքը։

«Ցուցահանդեսի նպատակն է Արցախից բռնի տեղահանվածներին օգնել ինտեգրվել հասարակության մեջ, ճանաչելի դարձնել նրանց աշխատանքը և դրանով խթանել