Ապրիլի 13-ին Ազգային ժողովրդական արվեստի թանգարանում բացվել է ձեռագործությամբ զբաղվող բռնի տեղահանված արցախցիների ձեռագործ իրերի ցուցահանդես։ Ցուցահանդեսը կազմակերպել է «Winners Lab» հասարակական կազմակերպությունը։ Ձեռագործ իրեր պատրաստող 12 մասնակից է ներկայացել ցուցահանդեսին, որոնցից յուրաքանչյուրն արդեն ունի իր

Անահիտ Բադալյանն Արցախի Ասկերանի երաժշտական դպրոցի առաջին ու միակ տնօրենն է։ Ժամանակի հետ այն արվեստի դպրոցի էր վերածել։

Բռնի տեղահանությունից հետո հաստատվել են Արարատի մարզի Խաչփառ գյուղում, գործունեության ոլորտն այստեղ փոխել է․

«Մանկուց սիրում էի ձեռագործել ու իմ աշխատանքները մտերիմներին

Կարինե Հարությունյանը մասնագիտությամբ քիմիկոս է, «Տաթև» գիպսե արձանիկներ ապրանքանիշի հիմնադիրը։ Արցախում Ստեփանակերտի քաղաքապետարանում էր աշխատում, այժմ Երևանի օրգանական քիմիայի ինստիտուտի գիտաշխատող է։

Հենց սիրած մասնագիտության շնորհիվ է երիտասարդ մայրիկը տարիներ առաջ կարողացել բավարարել

 Արցախցի տաղանդավոր և հմուտ ձեռքեր ունեցող կանանց հնարավորություն է տրվում իրենց  հետաքրքիր մտահղացումները կյանքի կոչել և սիրած աշխատանքն ապրուստի միջոցի վերածել։

«Արցախի մայրիկների աջակցման կենտրոն» ՀԿ նախաձեռնությամբ այսօր Երևանում մեկնարկել է «Վըսկէ ծերքեր» (Ոսկե ձեռքեր) փառատոն-տոնավաճառը, որն արդեն երկրորդն է արցախցիների բռնատեղահանումից ի վեր և հավակնում է ավանդական դառնալ։

Տաղավարները լի էին գեղեցիկ ու նրբաճաշակ

Հայրենիքի պաշտպանության սրբազան պարտքը Արմեն Վյաչեսլավի Առստամյանին Ռուսաստանի Դաշնությունից բերել է Արցախ։

Արմենի հայրը՝ Վյաչեսլավ Առստամյանը նաhատակվել է 1992թ. հուլիսի 20-ին՝  Ամարասի հովտի պաշտպանական մարտերի ժամանակ։

«Ամուսնուս զոհվելուց հետո մեծ դժվարությամբ եմ մեծացրել

Էրիկ Գաբրիելյանն Արցախի Ասկերան քաղաքից է։ Հայրենիքը հարկադրաբար թողնելուց հետո հաստատվել է Պտղնի գյուղում։ Հանրային սննդի սպասարկման ոլորտում մեծ փորձառություն ունեցող արցախցին Կոտայքի մարզի Արամուս գյուղում շինություն է վարձակալել, և կուտակած փորձն ու կարողություններն օգտագործելով փորձում է կրկին ոտքի կանգնել։

«Շուրջ 20 տարի Արցախում զբաղվել եմ հանրային սննդի սպասարկման

Հետևում թողնելով մի ամբողջ կյանք ու պատմություն՝ Արցախից բռնի տեղահանված բազմաթիվ ընտանիքներ փորձում են նոր իրականության մեջ վերագտնել իրենց, զբաղվել այն նույն աշխատանքով, որով զբաղվում էին Արցախում։

Վիտալի Գրիգորյանի հայրը՝ Ալբերտ Գրիգորյանն արցախյան առաջին ազատամարտում

«Լուսարար» թերթը Արցախի միակ պարբերականն է, որն Արցախի հայաթափումից  հետո սկսել է լույս տեսնել Երևանում: Այն  շուրջ 23 տարի հանդիսացել է Արցախի Հանրապետության ԿԳՄՍ նախարարության պաշտոնաթերթը, իսկ այժմ վերահրատարակվում է տարեսկզբին պետական գրանցում ստացած «Լուսարար» կրթամշակութային հասարակական կազմակերպության միջոցով:

«Հույս ունենք, որ դա ժամանակավոր է, և ոչ հեռու ապագայում «Լուսարարը» նորից կտպագրվի Ստեփանակերտում՝ նախկին կարգավիճակով»,- Ա1+-ի հետ զրույցում ասել է

«44-օրյա պատերազմից հետո, չնայած ռուս-խաղաղապահների ներկայությանը՝  Արցախում կայուն խաղաղության մասին խոսելն անհեթեթություն էր»,- Ա1+-ի հետ զրույցում ասել է ԼՂՀ վաստակավոր մանկավարժ Շահեն Մարգարյանը։

«Մեր տունն ու գյուղի հենակետը նույն հորիզոնի վրա էին գտնվում՝ 400 մետր հեռավորությամբ։ Երբ սկսվեց հրետակոծությունը՝ ես ու կինս տանն էինք։ Քարակերտ տունը դղրդում էր թշնամու հուժկու հարվածներից։ Դիրքերը կրակի տակ էին առնված և՛ ցամաքից, և՛ օդից։ Պատերազմ էր. ամենադաժան ու կոշտ ձևով՝ Արցախը հայաթափելու ռազմական հանցագործություն»,- հիշում է Ասկերանի շրջանի Ներքին Սզնեքի համայնքի նախկին  ղեկավարը։

Հիշողությունները նրան տարան Արցախյան առաջին ազատամարտի տարիները՝ 1992-ի մայիսի 8-9-ը… Շուշիից  Ստեփանակերտի և հարակից հայկական բնակավայրերի վրա կրակ էր թափվում։ Հայոց հինավուրց

Այգեստանի միջնակարգ դպրոցի տնօրեն Ստելլա Առաքելյանի ընտանիքն առաջին անգամ չէ, որ տուն է կորցնում․

«1990-ական թվականների Բաքվի  ջարդերից  հետո հաստատվեցինք Ասկերանի շրջանի Այգեստան գյուղում՝ չնայած արմատներով Մարտունու շրջանից ենք: Կյանքի  դժվարությունների դեմ պայքարելով՝ հարմարվեցինք նոր միջավայրին, գյուղական  կյանքին: 1992 թվականին, երբ Այգեստանը շրջափակված էր թշնամու

«Կապը համագյուղացիների հետ մշտապես կա, ունեմ բոլոր բնակիչների հեռախոսահամարները, նրանց բնակության հասցեները։ Բոլորիս հիմնական մտածմունքն աշխատանք գտնելն է»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում ասում է Արցախի Բերքաձոր համայնքի ղեկավար Զարինե Մեքիյանը։

Սոցիալական աջակցությունները դեռևս օգնում են լուծել

«Այսուհետ գոնե պատերազմ չլինի, խաղաղություն հաստատվի մեր երկրում, մնացած ջահելներն ապրեն, արարեն Հայաստանում։ Այլ տեղ գնալու մտադրություն չունենք, փորձում ենք նոր իրականության մեջ գոյատևելու ուղիներ փնտրել»,- «Ա1+»-ի հետ զրույցում  ասում է զոհված զինծառայող Արսեն Առստամյանի հայր Էռնեստ Առստամյանը։

2023 թվականի սեպտեմբերի 19-ին ժամկետային զինծառայող Արսեն Առստամյանն