Պայծառ ու վառ լույսեր սիրուն,

Դրսում ձմեռ, ներսում գարուն,

Նորից անհոգ խինդ ու ծիծաղ,

Նորից երգեր, դեմքեր ուրախ…

Հենց այդպիսին էր տրամադրությունը ԱՀԱԸ և ԿՀԱԸ Ասկերանի մանկապարտեզում: Վաղ առավոտյան երեխաները տոնական հանդերձանքով և վառ տրամադրությամբ եկան

Ի վերուստ ճակատագիրն այնքան էլ բարեհաճ չէր այս երիտասարդի հանդեպ: Հավանաբար հենց այդ էր պատճառը, որ բարի, համեստ ու լռակյաց տղան միշտ ինքնամփոփ էր: Քայլում էր անձայն, ամոթխած բարևում հանդիպողներին, իսկ հայացքը միշտ տխու՜ր տխու՜ր էր...

Ասում են՝ Աստծո գործերն անքննելի են, սակայն մի՞թե չէր կարող Ամենակարող Տերն իր հովանու տակ պահել բազմիցս որբացած և այս աշխարհում ոչինչ այդպես էլ չտեսած տղային: Մի՞թե ճակատագիրն անգութ չէր ու դաժան նրա հանդեպ:

Արթուր Վլադիմիրի Խաչատրյանը ծնվել է 1990 թվականի հունիսի 4-ին Երևան քաղաքում: Ճակատագիրն արդեն որոշել էր, որ մանկուց նա պիտի ճաշակեր առանց մայր ու հայր մնալու դառնությունը և քրոջ՝ Հերմինեի հետ հայտնվեր Հայաստանի մանկատներից մեկում:

Թվում էր, թե ահա բախտն սկսեց ժպտալ որբ երեխաներին: Ասկերան քաղաքի բնակիչներ

Վլադիմիր և Շուշիկ Խաչատրյանները մանկատանը տեսնելով այդ փոքրիկներին՝ անվարան որոշեցին որդեգրել նրանց: Իրենց մինուճարը զոհվել էր Արցախյան պատերազմում: Եվ փոքրիկ Արթուրն զբաղեցրեց

ԱՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Վիտալի Բալասանյանն Ասկերան քաղաքում հանդիպում ունեցավ շրջանի ուժային կառույցների, համայնքների ղեկավարների և Արցախյան պատերազմներին մասնակցած տարբեր սերունդների ներկայացուցիչների հետ:

Մինչ խորհրդակցությունն սկսելը՝ ներկաները մեկ րոպե լռությամբ հարգեցին Արցախյան պատերազմներում նահատակված տղաների հիշատակը:

Վիտալի Բալասանյանը ողջունելով ներկաներին և շնորհակալություն հայտնելով

Հետպատերազմյան շրջանում առաջացած ցանկացած խնդիր և դժվարություն կարելի է բնական համարել, քանզի մարդկանց համար հեշտ չէ ուշքի գալ ու համակերպվել պատերազմի թողած հետքերի ու անդառնալի կորուստների հետ: Սակայն մենք՝ հայերս, որ պայքարող, ստեղծող ու արարող ժողովուրդ ենք, կարողանում ենք գտնել այդ գերբնական ուժը և առաջ գնալ: Եվ կյանքը ցույց է տալիս, որ մենք պարտավոր ենք համախմբված և միաբռունցք լինել՝ շարունակելով պայքարել նաև պատերազմից հետո...

Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված պատերազմի առաջին իսկ օրերից մեր

Այն, որ անգնահատելի է մեր բժիշկների անձնվեր աշխատանքը, աներկբա  ապացուցվեց պատերազմի օրերին: Բուժաշխատողների մի մեծ բանակ շարունակում էր պատվով ու անմնացորդ իրականացնել իր վեհ առաքելությունը: Մեր բժիշկներն ու բուժքույրերը վտանգելով սեփական կյանքն ու առողջությունը՝ ամենօրյա պայքար էին տանում ամեն մի զինվորի ու քաղաքացու կյանքի համար:

Փառք ու պատիվ բուժաշխատողների մեր հզոր բանակին...

Հետպատերազմյան այս օրերին երդվյալ հայրենասերները ոչ պակաս  նվիրումով շարունակում են իրենց գործը:

Ասկերանի շրջբուժմիավորման տնօրեն Գոհար

Պատերազմական գործողությունների հետևանքով շրջանի ութ համայնքներ մնացել են թշնամու վերահսկողության տակ, տեղահանվել են այդ համայնքերի բնակիչները և ժամանակավոր բնակություն հաստատել Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի տարբեր բնակավայրերում: Բնակչության մեծամասնությունը լքել են հարազատ օջախներն անգամ առանց անձնական իրերի, մնացել անօթևան և անօգնական:

Տեղահանված բնակչությանը ժամանակավոր կացարաններով ապահովելու համար պատերազմական գործողությունների ավարտից հետո Ասկերանի շրջանում սկսվել են իրականացվել շինարարական աշխատանքներ: Այսօր այդ գործընթացն ավելի մեծ թափ է ստացել և կրում է շարունակական բնույթ:

Ասկերանի շրջվարչակազմի աշխատակազմի ՔՃՎ բաժնի պետ Ալբերտ Ավանեսյանը

Վերին ենթաշրջանի մեր գյուղերը հիշելիս բազմապատկվում է այն ահավոր ցավը, որ թողեց պատերազմը, քանզի չենք կարողանում պատկերացնել, որ մեր կուսական ու անաղարտ բնությանը մեր ոխերիմ թշնամին է տիրացել: Անդառնալի կորցրեցինք բազմադարյա մեր բնակավայրերը, մեր խաչքարերն ու հուշարձանները, այնտեղ թողեցինք մեր ապուպապերի շիրիմները…Այնտեղ մնաց մի ողջ պատմություն…

Մեր թերթի էջերում բազմիցս էինք անդրադառնում Ջրաղացների համայնքին: Համայնք, որն իր օրինակելի պահվածքով, աշխատասեր, արարող ու ստեղծող ժողովրդով միշտ ուշադրություն էր գրավում: Հաճախ էինք հյուրընկալվում այնտեղ, ականատես լինում պատշաճորեն

Մեզանից յուրաքանչյուրը քաջատեղյակ է, թե ինչպիսի անգնահատելի աշխատանքներ են իրականացվել թիկունքում պատերազմի օրերին: Մեր շարքերում գտնվել են մարդիկ, ովքեր անտեսելով ամեն մի վտանգ` իրենց վրա են վերցրել զինվորին ու բնակչությանն աջակցելու մեծ առաքելությունը:

Ասկերան շրջկենտրոնում հաց թխելու սուրբ գործի համար Էրիկ Գաբրիելյանին և Մհեր Աղաջանյանին  անմիջապես միացել են կամավորականներ, որոնց անունները տեղին ենք համարում շեշտել ու ասել.

-<<Մենք շնորհակալ ենք ձեզ>>:

Յուրաքանչյուրս բարձր ենք գնահատում Մարգարիտա Աղաջանյանին, Իննա Հարությունյանին, Մելանյա Առուշանյանին, Անժելա Հակոբջանյանին, Իրինա Գրիգորյանին, Մհեր Մարկոսյանին, Լուսինե Աղաջանյանին, Ալլա Արզումանյանին, Միրա Հայրապետյանին, Նաիրա Իսրայելյանին, Մարինե Աղաջանյանին, Ռենատ Հայրապետյանին, Վրեժ

Թեև պատերազմի ավարտից հետո քիչ ժամանակ է անցել, սակայն մարդիկ իրենց մեջ կարողանում են ուժ գտնել ու անցնել կյանքի բնականոն հունին:

Այսօր Ասկերանի շրջանային ՀՀ բաժինն իր ողջ աշխատակազմով սկսել է իրականացնել իր առջև դրված բոլոր պարտականությունները:  Բաժնի պետ Իրադա Խաչատրյանի հավաստմամբ`բոլոր աշխատողներն իրենց ընտանիքներով վերադարձել են Հայաստանի հանրապետությունից, որտեղ ժամանակավոր ապաստանել էին պատերազմի ժամանակ:

Ասկերանի շրջվարչակազմի ղեկավարը հանդիպում ունեցավ շրջանի սահմանամերձ համայնքների ղեկավարների հետ: Ներկա էին նաև ոստիկանության Ասկերանի շրջբաժնի պետ Արման Սարուխանյանը, շրջանի աշխարհազորի շտաբի պետ Արմեն Ավագիմյանը:

Ողջունելով ներկաներին և անհրաժեշտ համարելով հանդիպումը`շրջվարչակազմի ղեկավարն անդրադարձավ օր օրի ահագնացող զարգացումներին և սպասվող վտանգին, միաժամանակ շեշտեց.

Այսօր յուրաքանչյուրիս մտահոգում է տեղահանված մեր ժողովրդի ճակատագիրը, որն այնքան անարդար ու դաժան գտնվեց: Հազարավոր մարդիկ տեղահանվեցին իրենց պապենական օջախներից ու վտարանդի դարձան: Նրանք քարացած սրտերով և կորցրած հավատով սփռվեցին տարբեր բնակավայրերում, արիաբար ընդունեցին իրենց հանդեպ գործած ամենաանարդար վճիռը, որ կարող էր երբևէ լինել… Ի՞ նչ մեղք էին գործել, ու՞ մ առջև, ինչի՞ համար, ի՞ նչպես ապրել այսուհետ… Սրանք հարցեր են, որ դեռևս պատասխաններ չունեն… Սփոփվում ենք նրանով, որ մեր տեղահանված հայրենակիցների հանդեպ սրտացավ ու բարյացակամ վերաբերմունք ենք կարողանում դրսևորել: Այսօր մեր շրջանի համայնքներում ժամանակավոր կացարաններով ապահովվել են տարբեր