Չնայած երիտասարդ տարիքին՝ Ալիսան այսօր հոգեբանական բազմաթիվ խնդիրների է հանդիպում, ամուսնու մահից իրականության հետ հաշտվել չի կարողանում։ Տիգրանի և Ալիսայի ամուսնությունը տևեց ընդամենը 73 օր։ Երջանկությունն ընդհատվեց 2023-ի

2020 թվականի սեպտեմբերից հետո Արցախում կյանքն այլ գույներ ստացավ։ Թեկուզ անորոշության մեջ՝ արցախցին շարունակում էր ապրել և պայքարել։

«Դասավանդում էի Ստեփանակերտի Ավ. Իսահակյանի անվան միջնակարգ դպրոցում, որպես հայոց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի։ Ինձ ամբողջությամբ նվիրելի էի դպրոցին ու սաներինս»,- Ա1+-ի հետ զրուցում

Օլգա Դավթյանը տուրիզմի ոլորտի մասնագետ է, սակայն հանգամանքների բերումով դիմահարդարությամբ է զբաղվում։

«Դիմահարդարման հմտություններ ունեի դեռ դպրոցական տարիներից։ Ամեն ինչի մեջ փնտրում էի գեղեցիկը, տարվում էի շրջապատիս գեղեցկությամբ։ Մի ժամանակ նույնիսկ լուսանկարչությամբ էի տարված։ Գեղեցիկ բնապատկերներ էի անում, սիրում էի նաև ինքս լուսանկարվել։ Իսկ հետաքրքրությունը

Արցախում բենզինի պահեստում տեղի ունեցած պայթյունը Լիլյայի կյանքը դժոխքի վերածեց՝ որդին ու ամուսինն այնտեղ էին պայթյունի պահին․․

Լիլյա Մարդյանն ընտանիքով՝ ամուսնու և երեք երեխաների հետ ապրում էր Ստեփանակերտում։ Աշխատում էր Ստեփանակերտի տուն-ինտերնատում, նաև՝ վարսահարդարությամբ զբաղվում։ Ամուսինը՝ Աշոտ Սարգսյանը, զինվորական

Հարցազրույց ««Կաճառ» գիտական կենտրոն» ՀԿ նախագահ, պատմական գիտությունների թեկնածու, դոցենտ Մհեր Հարությունյանի հետ

-Պարոն Հարությունյան, նախ խոսենք «Կաճառ» գիտական կենտրոնի գործունեության մասին՝ Արցախում։ Երբ է այն հիմնադրվել և ի՞նչ խնդիրներ էր իր առջև դրել։

- «Կաճառ» գիտական կենտրոնը հիմնադրվել է 2006 թ. փետրվարի

«Երբ արդեն Հայաստանում էինք, գիտակցեցի, որ մեր առջև բացված ճանապարհը մեր կյանքի ամենադժվարն ու ամենադաժանն է լինելու։ Դրա համար տուն վարձելուց ու երեխաներին դպրոցում տեղավորելուց հետո որոշեցի մատնահարդարման կուրսերի գնալ, որպեսզի կարողանամ տանը երեխաների խնամքը համատեղել այդ աշխատանքի հետ»,- ասում է արցախյան վերջին պատերազմում

Ռուզաննա Հարությունյանը Ստեփանակերտից է, մասնագիտությամբ լրագրող, սակայն երբևէ մասնագիտությամբ չի աշխատել՝ ամուսինը դեմ էր։ Փոխարենը տարիներ շարունակ զբաղվում է ձեռագործ իրերի արտադրությամբ և բավականին հաջողություններ ունի այդ բնագավառում։ Ինքնուս է՝ ասում է, ու բավական է

Հունիսի 30-ին Ռուսաստանի Դաշնության Նովոռոսիյսկ քաղաքում կայացած Ռուսաստանի Դուքենդոյի ֆեդերացիայի ամառային միջազգային-մարզական առաջնությունում արցախցի Գոռ Վարդանյանը հռչակվելով Ռուսաստանի կրկնակի չեմպիոն։

Արցախի իր ծննդավայր Աստղաշենում նախասիրություններ

Արցախի Ասկերանի շրջանի Պատարա գյուղը հայտնի էր ղարաբաղյան ավանդական թոնրահացի արտադրությամբ։

Այստեղ շատերը թոնիր ունեին։ Գյուղի վարչական տարածքում երկու հարյուրակը հատող մշակութային ժառանգության կողքին իր ծանրակշիռ տեղն ուներ ոչ նյութական ժառանգության պահպանությունը։ Արտագաղթից հետո

Արմավիրի մարզի Տարոնիկ գյուղում «Հերոսների այգի» է հիմնվել։ Այգում՝ 0.5 հեկտար տարածության վրա 200 պտղատու ծառ է հողին պահ տրված, որից 50-ն՝ անվանական։ Հայաստանի Հանրապետության տարբեր բնակավայրերի որդեկորույս ծնողներն իրենց զավակների հիշատակին մրգատու ծառեր են տնկել այստեղ՝ ցանկանալով այդպիսով նաև հավերժացնել իրենց զավակների հիշատակը։

2020 թվականի հունվարի 14-ին Սամվել և Անահիտ

Հայասերի Հայրապետյանը լույս աշխարհ է եկել հոր զոհվելուց մեկ ամիս անց՝ 1992 թվականին հոկտեմբերին։ «1990 թվականին ամուսնացել և Ասկերանի շրջանի Ակնաղբյուր գյուղից հարս եմ գնացել Մարտունու շրջանի Ճարտար գյուղ։

Շուտով ծնվեց առաջնեկս՝ Սյուզաննան։ Ամուսինս արդեն միացել էր գյուղի ինքնապաշտպանությունն ապահովող կամավորականներին։ Գյուղում մնալն

Անահիտն ու Ռաֆիկը 2013 թվականի հոկտեմբերի 14-ին Արցախում հավերժ միասին լինելու երդում տվեցին՝ կնքելով իրենց ամուսնությունը։

10 տարի անց` նույն օրը, Ռաֆիկ Հարությունյանի վերջին հրաժեշտ էր՝ Երևանի Եռաբլուր պանթեոնում։

«Մեր նպատակն Արցախում ամուր ընտանիք կազմելն ու երջանիկ ապրելն էր։ Ապրում էինք Սարուշեն գյուղում՝ ամուսնուս հայրական