Արցախյան ազատամարտի տարեգրության հերոսական էջերից է 1992 թվականի փետրվարի 26-ը՝ Խոջալուի՝ երբեմնի հայկական բնակավայրի ազատագրումը բարբարոսներից։ Փաստորեն, հայկական բնակավայրերն իրարից զատված էին, իսկ մայրաքաղաք Ստեփանակերտն Ասկերան շրջկենտրոնի հետ կապող միակ ճանապարհը կաթվածահար արված։ Հայաստանի հետ միակ կապը՝ օդայինն էր, որը գտնվում էր օմոնականների հսկողության տակ։ Հայկական բնակավայրերը պարբերաբար ենթարկվում էին հրթիռակոծության, պատանդվում էր խաղաղ բնակչությունը, ոչնչացվում հայապատկան ամեն ինչ ...

Այս ծանր և օրհասական պահին վճռվեց ցանկացած գնով ազատագրել Խոջալուն, վերջ տալ հայի բնօրրանում հայահալածությանը։ Խոջալուի ազատագրումը մեր պայքարի կազմակերպված և մեծապես հաջողած ռազմագործողություններից էր, և այն պատմություն մտավ հայերիս փայլուն հաղթանակով։ Գյուղի շրջակայքում պահպանված վաղ միջնադարի եկեղեցին, խաչքարերն և գերեզմանոցները վկայում են, որ այն Արցախի հնագույն բնակատեղիներից է։ Հարթավայրային այս հատվածում 20-րդ դարի կեսերին են սկսել բնակություն հաստատել ադրբեջանցիները, իսկ 1960-ականներին հայկական Խոջալուի կողքին հայտնվեց ադրբեջանականը։ Արդեն 1977-ից հետո հասկանալի պատճառներով հայկական Խոջալուի մասին այլևս ոչինչ չի հիշատակվում...

32 տարի շարունակ կրկին հայերենն էր թևածում Արցախի հերոս գեներալ-լեյտենանտ Քրիստափոր Իվանյանի անունը կրող գյուղում՝ Իվանյանում...

Հույս ու հավատով զինված՝ սպասում ենք պատմական արդարության վերականգնմանը, որը նաև մեր գործուն մասնակցությամբ պիտի գա...