Աշուն… Տարվա յուրատեսակ մի եղանակ` զարմանահրաշ ու հեքիաթային գույներով, բազմապիսի անուշահամ մրգերով: Բնության մի առանձնահատուկ խաղ` ոսկեդեղին տերևների նրբատաշ ու մեղմօրոր պարով, որոնք իրենց ամենաշքեղ հագուստները հագած կարծես պարահանդեսի են պատրաստվում ու սպասում քամու ազդանշանին, որ սկսեն իրենց նազանի պարը: Եվ հանկարծ սկսվում է տերևաթափը` հաճախ զուգորդվելով անձրևի մեղմ նվագով: Իսկ աշնանային արևը՞… Այն մի այնպիսի ջերմությամբ է լցնում ներաշխարհդ, որ ակամայից ամեն մի հոգս թվում է անցողիկ ու լուծելի: Բնության այդ կախարդական հրաշքներն զգում ես ամբողջ էությամբ, և խելքահան լինելու չափ դուրեկան այս եղանակին, թեպետ թախիծով ու տխրությամբ ես պարուրվում և հոգիդ է անվերջ փոթորկվում, միաժամանակ մի այնպիսի հրաշալի հանգստություն է պատում, որ հասկանում ես. ինչքա¯ն գեղեցիկ և հոյակերտ է աշխարհը և կյանքն ընդհանրապես: Մինչև ուշ աշուն տիրում է բնության այս հրաշագեղ խաղը և հանկարծ դադարում է ամեն մի շշուկ և շրշյուն, ÇÝãն էլ ազդարարում է ձմռան գալուստի մասին: Հօդս է ցնդում աշնանային տրամադրությունը:  Աշնանային արդեն փոքր ինչ մռայլ այս օրերին Ասկերանի միջնակարգ դպրոցում տեղի ունեցավ մի հիանալի միջոցառում, որն իր մեջ ներառեց աշնունն ամբողջությամբ` իր գունագեղ ու բազմապիսի երանգներով ու բույրերով:  ¾¹ÙáÝ ´³ñë»ÕÛ³ÝÇ ³Ýí³Ý ÙÇçݳϳñ· ¹åñáóÇ Ñինգերորդ դասարանի աշակերտների հանդեսին Ý»ñϳ էին դպրոցի տնօրինությունը,  ուսուցիչներ, աշակերտներ, ծնողներ: Երեխաներն ապահովեցին աշնանային քնքուշ և մեղմ տրամադրություն: Նրանք կարողացան ճիշտ նկարագրել աշնանային տեսարանները` հստակ պատկերացնելով բնության կարևոր նշանակությունը մարդու համար: Նրանք կարողանում էին ամեն մի տերևի, մրգի մեջ աշուն տեսնել և այն ներկայացնել հանդիսատեսին: Խայտաբղետ տերևներով ծաղկեպսակներ հագած երեխաները նմանվում էին աշնանային թիթեռների, որոնք թռչկոտելով աշնանային տրամադրություն էին սփռում շուրջբոլորը: Երեխաներն աշնանային բարիքները ներկայացրին այնպես, ասես դասասենյակում առատ բերքի տոն էր` համեմված անուշահոտ համ ու բույրով:   Երեխաներն իրենց ¹³ëÕ»ÏÇ û·ÝáõÃÛ³Ùµ áõ ³ÝÙÇç³Ï³Ý Ù³ëݳÏóáõÃÛ³Ùµ մրգերից և բանջարեղենից պատրաստել էին զարմանալի ստեղծագործություններ, որոնք հիացմունք էին պարգևում ներկաներին: Դասղեկ Մարիետտա Ղարիբյանի ջանքերն ապարդյուն չէին անցել: Նա կարողացել է երեխաների մեջ սերմանել սեր դեպի շրջակա աշխարհը, դեպի արցախյան հիասքանչ բնությունն ու նրա տված բարիքները: Եթե երեխան կարողանում է տեսնել այն ամեն գեղեցիկն ու օգտակարը, ինչ կա իր շրջապատում և գիտակցում է նաև հայրենի բնաշխարհի կարևորությունը, ուրեմն զարգանում է արժանի սերունդ` պատրաստ օգտակար լինելու երկրի բարգավաճմանը: Այդ ամենի առհավատչյան օրվա միջոցառումն էր:

Մարինե ԱՊՐԵՍՅԱՆ, ԱրՊՀ լրագրության 4-րդ կուրս