Արցախում մայիսի 24-ը  ազդարարեց ուսումնական տարվա  վերջը՝ §Վերջին զանգ¦-ի խորհրդավոր արարողությամբ: Ասկերանի շրջանի Շոշի Սարգիս Աբրահամյանի անվան միջնակարգ դպրոցում ուրախությունն ու ոգևորությունը եռակի էր…Առաջին  հերթին աչք շոյող էր  դահլիճի զարդարանքն ու ձևավորումը, շրջանավարտների միանման, ավանդական  դպրոցական  համազգեստն ու կոստյումները, անգնահատելի էր դասղեկ`Արմինե Հարությունյանի եռանդն ու նվիրվածությունը միջոցառման կազմակերպման գործում: Բավականին  հետաքրքիր սցենար, երաժշտական, ավարտական  վալս և թախծի  նոտաներ: Շրջանավարտների և ուսուցիչների ոգևորությունը կրկնապատկվեց, դպրոցի  և գյուղի  պատվավոր հյուրի, §Հայաստան¦ համահայկական հիմնադրամի

Տորոնտոյի հայ համայնքի  ատենապետ` Մկրտիչ  Մկրտչյանի  ներկայությունից: Նրա  ավանդը  մեծ է  դպրոցական նոր շենքի կառուցումից  մինչև կահավորում,  դպրոցական համազգեստից մինչև մարզականի  ձեռք բերում: Մ. Մկրտչյանը լավագույնը մաղթեց  շրջանավարտներին, նրանց խորհուրդ տալով, որ լավ  կյանք փնտրեն միայն հայրենիքում. «Ճակատագրի  հեգնանքով մենք հայտնվել ենք օտար ափերում, բայց  մեր մտքի, սրտի ամեն մի թռիչքը մեզ Հայաստան է  բերում, և այն, որ մենք հեռվից  հեռու փորձում ենք մեր միջոցներով օգնել` դա մեր մխիթարությունն է,  մեր  հոգու թեթևությունը»: Վերջում նա հայրենասիրության  ոգով համակված  սկսեց արտասանել Վ. Օվյանից մի քառատող`ոգեշնչելով և ոգեկոչելով ներկաներին: Վերջին 6-7 տարիների անխախտ  ավանդույթն  էլ  եռապատկեց դահլիճի ոգևորությունը. ներկա  էին  դպրոցի  նախկին 40-50 տարվա շրջանավարտները: Ավանդույթի հիմքը դրել է գյուղի երախտավոր զավակ, դպրոցի նախկին շրջանավարտ Միքայել Սաֆարյանը: Եվ այդ հիմքի ամրությունն ամեն տարի դպրոցի հարկի տակ է հավաքում տարբեր վայրերում հաստատված իր զավակներին: 50 տարվա շրջանավարտ` Նյուտոն Չիլինգարյանը այս §Վերջին զանգ¦ -ին եկել է Հայաստանից: Իր խոսքում մեծ ոգևորությամբ և ուրախությամբ էր խոսում բարի ավանդույթի, դպրոցի բարեկարգ  տեսքի, տնօրենի և ուսուցչական կոլեկտիվի ջերմ վերաբերմունքի մասին: Սրտի  խոսքով հանդես եկավ նաև 40 տարվա  շրջանավարտ` Անդրեաս Մարգարյանը: Երկուսն էլ ափսոսանքով և ջերմությամբ  էին պատմում իրենց  նախկին աշակերտական կյանքի, չարաճճիությունների, նվաճումների և  բաց թողածի մասին: Շրջանավարտները մեծ ոգևորությամբ ավագ սերնդին  մատուցեցին համագյուղացի  Սուրեն Բաբայանի գրած քառյակները, որոնք համեմված էին խորը պատմությամբ և թեթև հումորով: Նույնքան ոգևորիչ էին նաև դասղեկի տիպիկ բնութագրականները` պատանի շրջանավարտներին: Շնորհավորանքի և շնորհակալական խոսքեր միայն թե առաջինի դեպքում իշխի անկեղծությունը, երկրորդի դեպքում` պատասխանատվության  զգացումը, քանի որ դպրոցը ոչինչ չի խնայել գիտելիքների կրկնապատկման  և պարզապես լավ «մարդ» դաստիարակելու գործում: Վերջում դպրոցի տնօրեն Համլետ Հարությունյանը հանդիսավեր պայմաններում հանձնեց շրջանավարտների ավարտական հավաքանկարները: Դպրոցական այս ճամփաբաժանն իր հերթին ավետում է սեփական քայլերի համար պատասխանատու լինելը և պատանեկան հասունության սկիզբը: Այդ ճանապարհը մեկին կտանի ԲՈՒՀ, մյուսին արհեստանոց, երրորդին  բանակ, չորրորդին պարզապես տուն: Բայց այդ կյանքի ապագա քննությունները նույնքան կարևոր են լինելու, որքան ներկայի պետական միասնականներն ու ավարտականները: Հաջողություն մաղթենք նրանց երկու դեպքում էլ:

Մարիամ Սաֆարյան

ԱրՊՀ լրագրություն 3-րդ կուրս