Հասարակ ու պարզ մի արտահայտություն, որի իմաստի ճշմարտացի և խոր ընկալումը մեր էության մեջ սարսուռ է առաջացնում:
Հպարտության րոպեներ, որոնք մարդ ապրում է ընթեռնելով այս կամ այն գրքում, թերթում, կամ թէ չէ լսում միջոցառման ժամանակ:
Ինչը՞ կարող է ավելի մեծ հաճույք պատճառել, քան այս վեհ գաղափարը, որը մեզանից գուցեև ոչ բոլորն են կարողանում ընկալել ու գնահատել:
Բարեբախտաբար այսօր էլ մեր շարքերում կան մարդիկ, ովքեր գնահատելի աշխատանք են կատարում: Այո', գնահատելի, քանի որ հերոսին հիշելը ևս հերոսություն է:

Իսկ ինչը՞ կարող է լավ միջոց լինել, քան այն վառ օրինակը, որը բոլորովին վերջերս իրագործվեց Ասկերանի  շրջանի  Սղնախ գյուղում:
Զոհված ազատամարտիկ Նարվեն Ավետիսյանի հիշատակին նվիրված աղբյուր կառուցվեց: Աղբյուրը կոչվում էՙՄկրտչի՚ աղբյուր, որը Սևակ Մայիլյանի ջանքերով  վերակառուցվեց և նվիրվեց Նարվեն Ավետիսյանի հիշատակին: Նարվեն Ավետիսյանը ծնվել է 1963- թվականին, ամուսնացած էր, ուներ երկու երեխա: 1992թվականին Քարին Տակ գյուղի թեժ մարտերի ժամանակ զոհաբերեց իր կյանքը:     Անցել է քսան տարի, կանցնեն նաև նման շատ քսանամյակներ, բայց նրա հիշատակը միշտ վառ կմնա, շնորհիվ այն մարդկանց, ովքեր գնահատում, հիշում և միշտ վառ են պահում այն քաջերի հիշատակը, ովքեր հանուն հայրենիքի ազատության և ապագայի բարօրության ոչնչի առաջ կանգ չեն առել:
Աղբյուրը քեֆ - ուրախությունների վայր կլինի, որտեղ միշտ հպարտորեն է հիշատակվելու Նարվեն Ավետիսյանի անունը:    

Տաթևիկ Հակոբջանյան
ԱրՊՀ լր.4-րդ կուրս