Հովսեփավանի Յուրի Ջհանգիրյանի անվան հիմնական դպրոցի աշխատակազմն իր գործունեության հիմքում ունենալով մատաղ սերնդի կրթությունն ու դաստիարակությունը՝ պարտքի մեծ գիտակցումով է կատարում իր վեհ առաքելությունը։ Ուսումնական տարվա ողջ ընթացքում դպրոցի տնօրինության ուշադրությանից և՛ ոչ մի տոնական կամ հիշարժան օր չի վրիպում։ Համերաշխ ու փոքրիկ կոլեկտիվով ձեռք-ձեռքի տված հասցնում են ի կատար ածել և՛ իրենց մտահղացումները, և՛ շրջանի կրթության և սպորտի բաժնի պահանջները։ Այդ ամենով հանդերձ խոսելով դպրոցի ձեռքբերումներից ու նրան անմնացորդ նվիրվածությունից տնօրեն Անահիտ Գրիգորյանը համեստորեն նշում է, որ իրենց պարտքն են կատարում Հայրենիքի հանդեպ, հավելելով, որ Արցախում ապրող յուրաքանչյուր ոք պետք է խստապահանջ լինի իր նկատմամբ ու անի իրենից կախված հնարավոր ամեն ինչ։ §Մեր փոքրիկ Հայրենիքի երկու սերունդներն ապացուցեցին, որ սերն առ Հայրենիք վեհ է ամեն ինչից, և  կյանքից քաղցր է հանուն Հայրենիքի ազատության մարտնչելն ու նահատակվելը։ Անձնվեր այդ տղաներն առաջին հայրենասիրական նկրտումները ստացել են հենց դպրոցում։ Ուստի այսօր մենք ոչ մի անհարմարությունից դժգոհելու իրավունք չունենք¦։ Դպրոցի տնօրենը վեր հանեց այն արժեքներն և սկզբունքները, որոնց ուղղությամբ նրանք անընդհատ աշխատաքներ են տանում և որոնց կրողը պետք է լինեն դպրոցականները. նախաձեռնող, մարդասեր, արդար, հանդուրժող ու միաժամանակ ըմբոստ, հայրենանվեր ու, միաժամանակ, քննադատաբար մտածող։ Üման քաղաքացիներ պատրաստելու ունակ է դպրոցի մանկավարժական կոլեկտիվը, որի հիմնական գաղափարախոսությունը հայրենասիրությունն է։ Իսկ դպրոցի ու գյուղի պատմությունն ինքնին հայրենասիրական մեծ դաս է մատաղ սերնդի համար։

-Տիկին Գրիգորյան, մի փոքր պատմեք, խնդրեմ, դպրոցի առօրյայի մասին։

-Կառլ Կրաուսն ասել է. §Կրթությունը մի բան է, որը մեծամասնությունը ստանում է, շատերը փոխանցում են ուրիշներին, և միայն քչերն ունեն¦: Դպրոցն այն օջախն  է, որտեղ սերունդներն ստանում են կրթություն, դաստիարակություն: Այն իր բեղմնավոր սերմերը կտա միայն այն ժամանակ, երբ այդ գործի պատասխանատուները ճիշտ կատարեն իրենց առջև դրված խնդիրները: Դպրոցի առօրյան փորձում ենք կազմակերպել այնպես, որ յուրաքանչյուրը` թե՛ աշակերտ,  թե՛ ուսուցիչ կամ էլ ծնող՝ դպրոց մտնեն սիրով,  հետաքրքրությամբ, ամեն օր ակնկալելով գտնել մի նոր բան, իրենց հետաքրքրող հարցերի պատասխաններ: Եվ կարծես դա ստացվում է մեզ մոտ:

-Ապահովված է, դպրոցն, արդյոք,  անհրաժեշտ մասնագետներով։

-Այո՛, դպրոցն ապահովված է բարձրագույն կրթությամբ անհրաժեշտ մասնագետներով: Մեծամասնությունը երիտասարդ կադրեր են և բոլորն իրենց գործը մեծ նվիրվածությամբ են կատարում:

-Բազմաթիվ անգամներ ներկա ենք գտնվել Ձեր դպրոցում կազմակերպված միջոցառումներին ու ամեն անգամ նորովի բացահայտել ուսումնական հաստատության յուրաքանչյուր անդամի նվիրվածությունը։ Ձեր կարծիքով ո՞րն է այդ համախմբվածության գաղտնիքը։

-Դպրոցում  բոլորս առաջնորդվում  ենք մի նշանաբանով. §Մեկը բոլորի համար, բոլորը` մեկի¦: Մեզանից յուրաքանչյուրը դպրոցը համարում  է  իր երկրորդ ընտանիքը և եթե ընտանիքի որևէ անդամ տկար է կամ ինչ-որ խնդիր ունի, դա մնացած բոլորիս մտահոգությունն է նաև։ Նման խնդիրները լուծում են ստանում կոլեկտիվ մոտեցմամբ: Իսկ համախմբվածությունը մեծ գաղտնիք չունի, ուղղակի պետք է կարողանալ սիրել և իմանալ հարգել:

-Տիկին Գրիգորյան, ի՞նչ ծրագրեր են իրականացվում դպրոցի կրթական մակարդակն ավելի բարձրացնելու համար։

-Հանրակրթության  արդի ծրագրերը դպրոցը մեծ պատասխանատվությամբ է կատարում: Դրան զուգահեռ, նկատելով ժամանակակից երեխայի խնդիրներն ու աճող կարիքները, հատկապես,  եթե ուզում ենք ձևավորել հաջողակ անհատականություն, ով կգիտակցի բոլոր բարոյական արժեքները` հայրենասիրությունը, ընկերասիրությունը և այլն,  և որը կունենա ստեղծարար ու նորարար միտք,  պետք է կարողանանք ճիշտ օգտագործելով ժամանակը, ընտրել հոգեբանական, տեղեկատվական,  տեխնոլոգիական նոր մոտիվացիաներ: Դրան հասնելու համար դպրոցում օգտագործում ենք համացանցից ճիշտ օգտվելու կանոնները, կրիչ սարքերի օգնությամբ արդյունավետ դասեր վարելու մեթոդները,  մանկավարժահոգեբանական զեկույցների,  ընթերցումների հաճախակի կազմակերպումները:

-Ի՞նչ խնդիրներ ունի դպրոցը։

-Դպրոցը  նորակառույց է, գեղեցիկ, լուսավոր ու հարմարավետ դասասենյակներով: Ուսուցման գործընթացը հաճույքով կազմակերպվում է, մանավանդ, որ առկա են համակարգիչներ, համացանցը միացված է: Սակայն, մարզադահլիճ չլինելու պատճառով, անբարենպաստ եղանակների պայմաններում մարզական և ռազմահայրենասիրական պարապմունքները տուժում են:

-Ինչպիսի՞ն է դպրոցի նյութատեխնիկական բազան։

- Դպրոցի նյութատեխնիկական բազան հարուստ չէ, սակայն այս պահի դրությամբ բավարարում է: Այն, ինչ շատ անհրաժեշտ է լինում` ընթացքում ձեռք ենք բերում, կամ մեր ուժերով, կամ էլ օգնություն խնդրելով ոլորտի պատասխանատուներից:

-Ի՞նչ եք կարծում, դժվա՞ր է ներկայիս սերնդին հասցնել, հաղորդել այն գիտելիքը, ինչն անհրաժեշտ է։

- Ներկայիս սերունդը շատ ազատամիտ է: Ուստի նրանց անհատականության ձևավորման, ուսուցման արդյունքների, այն է` գիտելիքների, կարողությունների և հմտությունների մասին ունեցած ավանդական պատկերացումներից պետք է մի քիչ հեռանանք: Որպեսզի կարողանանք մեր աշխատանքը նպատակային կատարել, անընդհատ փնտրում ու գործածում ենք ուսումնական գործունեության ակտիվ ձևեր, նոր մեթոդներ, հնարներ, զարգացնող տարբեր վարժանքներ: Եվ փորձում ենք սովորողների մեջ փնտրել ու գտնել նրանց ուժեղ կողմերը, հենվել դրանց վրա, դրանով էլ հեշտացնել մեր գործը:

-Տիկին Գրիգորյան, լինելով կին-ղեկավար, դժվա՞ր չէ համատեղել տանտիկնոջ պարտականությունները պետական աշխատողի պարտականությունների հետ։

- Հայ կնոջ կերպարն իմ իդեալն է: Կին - ազատամարտիկ, կին - քաղաքական գործիչ, կին - սպորտի վարպետ, կին - դերասան և այլն: Բոլորն էլ մայրեր են, ընտանիքի պատասխանատուներ և աշխատանքը համատեղում են անտրտունջ, հայուհուն բնորոշ նվիրվածությամբ: Ես պարտավոր եմ նրանց նման լինել: Ինքս իմ նկատմամբ շատ պահանջկոտ եմ: Եթե տանտիկին եմ, պետք է լավը լինեմ, եթե պետական աշխատող` պատասխանատու: Իսկ դրանք համատեղելու համար բավական է միայն սիրել ու նվիրվել գործին:

-Լիովին համամիտ եմ։ Շնորհակալություն անկեղծ հարցազրույցի համար։

Հարցազրույցը՝ Անահիտ ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԻ

,