Մի քանի օրից կթերթվի պատմության հերթական էջերից մեկը, և մենք բոլորս միասին կթևակոխենք նոր՝ 2021 թվականը: 2020 թվականը կմնա անցյալում և մեզանից յուրաքանչյուրն ինքը կորոշի ինչպիսի գնահատական տալ այդ տարվան:

Դառը հիշողություններով հանդերձ, ես կցանկանայի, որպեսզի նոր տարում մեր ժողովուրդն ապրի հանգիստ ու խաղաղ: Համոզված եմ՝ մեր հաստատակամության ու միաբանության շնորհիվ կկարողանանք հաղթահարել այս ծանր իրավիճակը ևս, քանզի հայը միշտ էլ ուժեղ ու անսասան է եղել:

Ցավոք, պատերազմական գործողությունների հետևանքով թշնամու վերահսկողության տակ են անցել մեր շրջանի ութ համայնքներ: Ավետարանոցի, Ակնաղբյուրի, Սղնախի, Ջրաղացների, Մադաթաշենի Մոշխմհատի, Արմենակավանի և Ուղտասարի հանրակրթական դպրոցների աշակերտներն իրենց ուսումը շարունակում են շրջանի, ինչպես նաև հանրապետության տարբեր կրթօջախներում:

Այժմ շրջանում գործում են 30 հանրակրթական

Թե ինչպիսի շինարարական աշխատանքներ են կատարվել հետպատերազմական այս շրջանում ՝ տեղեկացանք Ասկերանի շրջվարչակազմի ղեկավարի տեղակալ, շինարարության գծով պատասխանատու Վահագն Առստամյանից:

<<Պատերազմից հետո մեր շրջանում ծագել էին բազմաթիվ խնդիրներ, որոնք անհապաղ լուծում էին պահանջում և այս կարճ ժամանակահատվածում կարողացանք որոշակի աշխատանքներ իրականացնել շինարարության և ենթակառուցվածքների մասով:

Ներկա դրությամբ գույքագրվել է շրջանի ազատ բնակֆոնդը՝ ներառելով 253 բնակելի տներ: Շրջանի 15 համայնքների

Պայծառ ու վառ լույսեր սիրուն,

Դրսում ձմեռ, ներսում գարուն,

Նորից անհոգ խինդ ու ծիծաղ,

Նորից երգեր, դեմքեր ուրախ…

Հենց այդպիսին էր տրամադրությունը ԱՀԱԸ և ԿՀԱԸ Ասկերանի մանկապարտեզում: Վաղ առավոտյան երեխաները տոնական հանդերձանքով և վառ տրամադրությամբ եկան

Ի վերուստ ճակատագիրն այնքան էլ բարեհաճ չէր այս երիտասարդի հանդեպ: Հավանաբար հենց այդ էր պատճառը, որ բարի, համեստ ու լռակյաց տղան միշտ ինքնամփոփ էր: Քայլում էր անձայն, ամոթխած բարևում հանդիպողներին, իսկ հայացքը միշտ տխու՜ր տխու՜ր էր...

Ասում են՝ Աստծո գործերն անքննելի են, սակայն մի՞թե չէր կարող Ամենակարող Տերն իր հովանու տակ պահել բազմիցս որբացած և այս աշխարհում ոչինչ այդպես էլ չտեսած տղային: Մի՞թե ճակատագիրն անգութ չէր ու դաժան նրա հանդեպ:

Արթուր Վլադիմիրի Խաչատրյանը ծնվել է 1990 թվականի հունիսի 4-ին Երևան քաղաքում: Ճակատագիրն արդեն որոշել էր, որ մանկուց նա պիտի ճաշակեր առանց մայր ու հայր մնալու դառնությունը և քրոջ՝ Հերմինեի հետ հայտնվեր Հայաստանի մանկատներից մեկում:

Թվում էր, թե ահա բախտն սկսեց ժպտալ որբ երեխաներին: Ասկերան քաղաքի բնակիչներ

Վլադիմիր և Շուշիկ Խաչատրյանները մանկատանը տեսնելով այդ փոքրիկներին՝ անվարան որոշեցին որդեգրել նրանց: Իրենց մինուճարը զոհվել էր Արցախյան պատերազմում: Եվ փոքրիկ Արթուրն զբաղեցրեց

ԱՀ Անվտանգության խորհրդի քարտուղար Վիտալի Բալասանյանն Ասկերան քաղաքում հանդիպում ունեցավ շրջանի ուժային կառույցների, համայնքների ղեկավարների և Արցախյան պատերազմներին մասնակցած տարբեր սերունդների ներկայացուցիչների հետ:

Մինչ խորհրդակցությունն սկսելը՝ ներկաները մեկ րոպե լռությամբ հարգեցին Արցախյան պատերազմներում նահատակված տղաների հիշատակը:

Վիտալի Բալասանյանը ողջունելով ներկաներին և շնորհակալություն հայտնելով

Հետպատերազմյան շրջանում առաջացած ցանկացած խնդիր և դժվարություն կարելի է բնական համարել, քանզի մարդկանց համար հեշտ չէ ուշքի գալ ու համակերպվել պատերազմի թողած հետքերի ու անդառնալի կորուստների հետ: Սակայն մենք՝ հայերս, որ պայքարող, ստեղծող ու արարող ժողովուրդ ենք, կարողանում ենք գտնել այդ գերբնական ուժը և առաջ գնալ: Եվ կյանքը ցույց է տալիս, որ մենք պարտավոր ենք համախմբված և միաբռունցք լինել՝ շարունակելով պայքարել նաև պատերազմից հետո...

Ադրբեջանի կողմից սանձազերծված պատերազմի առաջին իսկ օրերից մեր

Այն, որ անգնահատելի է մեր բժիշկների անձնվեր աշխատանքը, աներկբա  ապացուցվեց պատերազմի օրերին: Բուժաշխատողների մի մեծ բանակ շարունակում էր պատվով ու անմնացորդ իրականացնել իր վեհ առաքելությունը: Մեր բժիշկներն ու բուժքույրերը վտանգելով սեփական կյանքն ու առողջությունը՝ ամենօրյա պայքար էին տանում ամեն մի զինվորի ու քաղաքացու կյանքի համար:

Փառք ու պատիվ բուժաշխատողների մեր հզոր բանակին...

Հետպատերազմյան այս օրերին երդվյալ հայրենասերները ոչ պակաս  նվիրումով շարունակում են իրենց գործը:

Ասկերանի շրջբուժմիավորման տնօրեն Գոհար

Պատերազմական գործողությունների հետևանքով շրջանի ութ համայնքներ մնացել են թշնամու վերահսկողության տակ, տեղահանվել են այդ համայնքերի բնակիչները և ժամանակավոր բնակություն հաստատել Հայաստանի Հանրապետության և Արցախի տարբեր բնակավայրերում: Բնակչության մեծամասնությունը լքել են հարազատ օջախներն անգամ առանց անձնական իրերի, մնացել անօթևան և անօգնական:

Տեղահանված բնակչությանը ժամանակավոր կացարաններով ապահովելու համար պատերազմական գործողությունների ավարտից հետո Ասկերանի շրջանում սկսվել են իրականացվել շինարարական աշխատանքներ: Այսօր այդ գործընթացն ավելի մեծ թափ է ստացել և կրում է շարունակական բնույթ:

Ասկերանի շրջվարչակազմի աշխատակազմի ՔՃՎ բաժնի պետ Ալբերտ Ավանեսյանը

Վերին ենթաշրջանի մեր գյուղերը հիշելիս բազմապատկվում է այն ահավոր ցավը, որ թողեց պատերազմը, քանզի չենք կարողանում պատկերացնել, որ մեր կուսական ու անաղարտ բնությանը մեր ոխերիմ թշնամին է տիրացել: Անդառնալի կորցրեցինք բազմադարյա մեր բնակավայրերը, մեր խաչքարերն ու հուշարձանները, այնտեղ թողեցինք մեր ապուպապերի շիրիմները…Այնտեղ մնաց մի ողջ պատմություն…

Մեր թերթի էջերում բազմիցս էինք անդրադառնում Ջրաղացների համայնքին: Համայնք, որն իր օրինակելի պահվածքով, աշխատասեր, արարող ու ստեղծող ժողովրդով միշտ ուշադրություն էր գրավում: Հաճախ էինք հյուրընկալվում այնտեղ, ականատես լինում պատշաճորեն

Մեզանից յուրաքանչյուրը քաջատեղյակ է, թե ինչպիսի անգնահատելի աշխատանքներ են իրականացվել թիկունքում պատերազմի օրերին: Մեր շարքերում գտնվել են մարդիկ, ովքեր անտեսելով ամեն մի վտանգ` իրենց վրա են վերցրել զինվորին ու բնակչությանն աջակցելու մեծ առաքելությունը:

Ասկերան շրջկենտրոնում հաց թխելու սուրբ գործի համար Էրիկ Գաբրիելյանին և Մհեր Աղաջանյանին  անմիջապես միացել են կամավորականներ, որոնց անունները տեղին ենք համարում շեշտել ու ասել.

-<<Մենք շնորհակալ ենք ձեզ>>:

Յուրաքանչյուրս բարձր ենք գնահատում Մարգարիտա Աղաջանյանին, Իննա Հարությունյանին, Մելանյա Առուշանյանին, Անժելա Հակոբջանյանին, Իրինա Գրիգորյանին, Մհեր Մարկոսյանին, Լուսինե Աղաջանյանին, Ալլա Արզումանյանին, Միրա Հայրապետյանին, Նաիրա Իսրայելյանին, Մարինե Աղաջանյանին, Ռենատ Հայրապետյանին, Վրեժ

Թեև պատերազմի ավարտից հետո քիչ ժամանակ է անցել, սակայն մարդիկ իրենց մեջ կարողանում են ուժ գտնել ու անցնել կյանքի բնականոն հունին:

Այսօր Ասկերանի շրջանային ՀՀ բաժինն իր ողջ աշխատակազմով սկսել է իրականացնել իր առջև դրված բոլոր պարտականությունները:  Բաժնի պետ Իրադա Խաչատրյանի հավաստմամբ`բոլոր աշխատողներն իրենց ընտանիքներով վերադարձել են Հայաստանի հանրապետությունից, որտեղ ժամանակավոր ապաստանել էին պատերազմի ժամանակ: