Վերջին իրադարձությունների ծանր ու լարված օրերին Մարտակերտից, Մատաղիսից և Թալիշից տարահանված մի խումբ ընտանիքներ իրենց ապաստանը գտան Ասկերան քաղաքում:

Ապրիլի 13-ին հանդիպեցի այդ ընտանիքներից մի քանիսի հետ: Ստեփան  Շահումյան փողոցում վարձով բնակվող Զավեն Հարությունյանն ու Մարետտա Ստեփանյանն իրենց 2 սենյականոց առանձնատանը հանգրվան են տվել Մարտակերտից տարահանված 2 ընտանիքի: Երբ մտա նրանց տուն, անմիջապես ուշադրությունս գրավեց բազմանդամ դարձած այս ընտանիքի համերաշխությունն ու անմիջականությունը: Լավատեսությամբ լցված Ստելլա Ստեփանյանը և Ժաննա Խաչատրյանը համոզված էին, որ մի քանի օր հետո իրենց փոքրիկների հետ վերադառնալու են

  Ապրիլի 2-ից առայսօր Արցախում տիրող լարված իրավիճակն անտարբեր չի թողել աշխարհի տարբեր մասերում ապրող և ոչ մի հայի: Ողջ հայությունն ինչպես միշտ, համախմբված և միասնական կանգնել է Արցախի կողքին`պատրաստ օգնելու և աջակցելու բոլոր հարցերում:

Առաջնագծում կանգնած զինվորին օգնելու խնդիրն առաջնահերթ է ամեն մի հայի համար: Օրեցօր ավելանում են մարդասիրական օգնությունները, որոնք տեղ հասնելով` միանշանակ օգտագործվում են նպատակային:

Ասկերանի շրջվարչակազմի ղեկավար Սերգեյ Գրիգորյանի անմիջական նախաձեռնությամբ և նրա բարեգործ ընկերների աջակցությամբ մեր շրջանին

  Իրավամբ, չկա ավելի արժանապատիվ  գործ, քան հանուն Հայրենիքի մարտնչելն է։ Այս գաղափարով դաստիարակվել ու դաստիարակվում են սերունդներ, ովքեր փառքով են կատարում իրենց վեհ առաքելությունը՝ անգամ կյանքը զոհելով հանուն մեծագույն արժեքների, հանուն Հայրենիքի անկախության։ Ապրիլի 2-ից դավադիր թշնամու հերթական ագրեսիային արժանապատվորեն դիմագրաված մեր տղաներից յուրաքանչյուրի կատարած սխրագործությունը, թերևս, ասվածիս վառ ապացույցն է։ Հայրենիքի համար օրհասական պահին հայոց երկնակամարում նոր հերոսներ ծնվեցին՝ նվիրյալ ու քաջարի զինվորներ, ովքեր կրկին անգամ աշխարհին ցույց տվեցին հայ զինվորի բազկի ուժն ու ոգու զորությունը, նրա զավակների միասնությունն ու հանուն արդար գաղափարի մարտնչելը։ Այդ տղաներից մեկն էր փոխգնդապետ ՕՆԻԿ ԿԱՐՈՅԻ ԳՐԻԳՈՐՅԱՆԸ։ Օնիկի համար ստեղծված իրավիճակում այլընտրանք չկար: Ծառայակից ընկերների հետ առանց վայրկյան անգամ երկմտալու նա շտապեց Արցախի վտանգված սահմաններում կենաց ու մահու կռիվ մղող զինվորներին օգնության։ Ընկավ քաջի մահով՝ իր անմահությամբ փրկելով տասնյակ զինակիցների կյանքեր: Անկասկած, նման զարմանահրաշ քայլն ընդունակ էր իրագործել միայն խելահեղ քաջությամբ ու անսասան վճռականությամբ օժտված մարդը:

Օնիկ Գրիգորյանը ծնվել է 1978 թվականին Ասկերանի շրջանի Խրամորթ գյուղում։ 1995-ին ավարտել է Խրամորթի միջնակարգ դպրոցը և ծառայության անցել Պաշտպանության բանակի շարքերում։ Ավարտել է ԱրՊՀ §Ֆիզկուլտուրա և նախնական զինվորական պատրաստություն¦ բաժինը։ Ծառայության ընթացքում

  Ապրիլի 1-ի լույս 2-ի գիշերը թշնամին Ղարաբաղա-ադրբեջանական ողջ սահմանի երկայնքով սկսեց օգտագործել իր ամբողջ սպառազինությունը։ Արցախում տիրող իրավիճակը սկսեցին լուսաբանել տարբեր հեռուստաալիքներ։ Փաստորեն Ադրբեջանը կրկին ուժային մեթոդներով է ցանկանում լուծել Արցախի հարցը, որը մենք արդեն լուծել ենք շատ վաղուց: Այդպես էր նաև 88-ին։ Սակայն ադրբեջանի տխմար ղեկավարությունն այդպես էլ չկարողացավ հասկանալ, որ անզոր է իր ողջ զինանոցը, երբ բացակայում է Հայրենիքի հանդեպ սուրբ պարտականությունն ու սերը, հավատամքն ու քաջ նախնիների արյամբ սրբագործված հողի քաղցրությունը։ Մեր զինվորներն ամեն վայրկյան վտանգում են իրենց կյանքը

   Երբ վտանգվում է Հայրենիքի անդորրը ավելի է բարձրանում նրա զինվորի մարտական ոգին։ Այս օրերին Հայրենիքին նվիրյալ ամեն մի զինվոր մեծ պատասխանատվությամբ է կատարում իր վեհ առաքելությունը։ Ձեռք բերած մարտական գիտելիքներն ու ունակությունները գերազանցապես են օգտագործում նրանք և թշնամու ոտնձգություններին արժանի հարվածներ հասցնում։ Այս մի քանի օրերի ընթացքում արցախյան հողում մեկ տասնյակից ավելի անօդաչու թռչող սարքեր են պայթեցրել մեր զինվորականները։ Դրանցից մեկն էլ ընկել էր Ասկերանի բերդի մոտակայքում։ Ինչպես նշեց սարքը խոցած մարտական հաշվարկի պետ Բաբկեն Մովսիսյանը՝ ապրիլի 6-ին ժամը 22։45-ին նկատելով անօդաչու թռչող սարքի լույսերը Ասկերանի գլխավերևում տեխնիկան բերվել է մարտական

   Այսօր Ասկերանի §Բերդ¦ թերթի գլխավոր խմբագիր Վալերի Պետրոսյանն Աղդամի հենակետերից մեկում հանդիպեց ԼՂՀ ԱԺ պատգամավոր, Արցախի հերոս, գեներալ-մայոր Վիտալի Բալասանյանին և խնդրեց պատասխանել ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտությանը և այս օրերի պատերազմական գործողություններին վերաբերող մի շարք հարցերի։ Գեներալը սկբզում լսեց բոլոր հարցերը և տվեց ընդհանրական պատասխան։

-Որպեսզի ավելի լավ պատկերացում կազմվի ադրբեջանցիների իրական դեմքի մասին հենց սկզբից նշենք, որ 1988-ի փետրվարի 22-ին Խորհրդային Ադրբեջանը պատերազմ սկսեց իր իսկ կազմում գտնվող Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար մարզի դեմ։ Կարճ ասած պետությունը պատերազմ սկսեց իր կազմի մեջ մտնող ժողովրդի դեմ։ Արցախահայության ազատ ու անկախ ապրելու իրավունքը թշնամիների կողմից սրերով ընդունվեց։ Մեզ պարտադրված պատերազմում 1991-94թթ. ամբողջ աշխարհն ականատես եղավ ու համոզվեց, որ զորեղ է հայ զինվորի բազկի ուժը և անպարտելի է նրա ոգին։ 1994թ. թշնամին իր իսկ պետությունը կործանումից փրկելու համար զինադադար խնդրեց զինադադարի պայմանագիր կնքել։ Ես որպես 4-րդ պաշտպանական շրջանի հրամանատար զինադադարի բոլոր կետերը պաշտպանել եմ։ Ադրբեջանը, սակայն բազմաթիվ անգամներ խախտել է իր իսկ խնդրանքով կնքված զինադադարը։ Թշնամին չունենալով համապատասխան թիկունք, զորք, զենք ու զինամթերք այսկերպ փորձում էր ժամանակ

   Մենք կրկին առաջնագիծ մեկնելու պատրաստ ազատամարտիկների տեղակայման վայրում էինք։ Հավաքակայանում ազատամարտիկների մարտական ոգին միշտ բարձր է, համոզմունքը կրկին նույնը՝ թշնամու ոտնձգությանը ներում չկա. Մենք ծնվել են հաղթելու համար ու եթե պետք լինի Հայրենիքի համար մեր կյանքն էլ կտանք։

Ստանալով անհրաժշետ զենք ու հագուստ ազատամարտիկները մեկնում են առաջնագիծ, իսկ հավաքատեղիում առաջնագիծ մեկնելու իրենց հերթին սպասողները մեկ անգամ ևս քննարկում են տեղի ունեցած վերջին դեպքերը, վերհիշում նախորդ ազատամարտից հերոսական, ինչու չէ նաև զվարճալի դրվագներ։ Շարունակվում են համալրվել նրանց շարքերն անընդհատ ժամանող կամավորականներով։ Հերթական խումբը