Դպրոցական §Վերջին զանգ¦…Ահա այն բաղձալի օրը՝ պարուրված խինդ ու ծիծաղով, արտասվաթոր ու հուզումնառատ դեմքերով, շնորհակալ և նրբանկատ հայացքներով:

Յուրաքանչյուր մարդու կյանքում մեծ և նշանակալից տեղ ունի իր հարազատ դպրոցը: Հարազատ մի օջախ, ուր կարելի է ստանալ և՛ մայրական գուրգուրանք, և՛ օրինակելի դաստիարակություն, ուր սովորում են սիրել մորը, Հայրենիքը, ուսուցչին: Դպրոցում են կատարվում երեխայի առաջին գիտակցական քայլերը և նրա մեջ իմաստավորվում, որ ինքն է ապագա տերն ու քաղաքացին մեր երկրի: Ի շնորհիվ մեր ուսուցիչների երեխայի մոտ ձևավորվում է մարդ-անհատը: Քայլ առ քայլ երեխան հասունանում և ահա…Վերջին զանգ: Այս օրն անմոռանալի մի օր է

 2010 թվականից ԼՂՀ կառավարության որոշմամբ մեր տոնացույցում մայիսի 23-ը նշվում է որպես լրագրողների մասնագիտական տոն օր։ Այն աշխատանքային է, ինչից լրագրողները չեն դժգոհում, քանզի տոն ու հանգստյան օրերին էլ աշխատելուն սովոր են։ Առանց այս մասնագիտության տեր մարդկանց դժվար թե կարողանայինք իմանալ, թե ինչ է կատարվում մեր շրջապատում, աշխարհում, մարդիկ ինչպես են ապրում այլ երկրներում։ Թերթեր, ամսագրեր, ռադիո - հեռուստատեսային ծրագրեր՝ սրանք լրագրողների աշխատանքի պտուղներն են։ Լրագրողի խոսքից շատ բան է կախված, 

   Հետպատերազմական Արցախում չկա մի տոն օր կամ միջոցառումը, որը չսկսվի հարգանքի տուրք մատուցելով Հայրենիքի ազատության համար նահատակված քաջորդիների հիշատակին։ Օրերս այդ հուշարձանների թիվն ավելացավ ևս մեկով։ Այս անգամ յուրահատուկ հուշահամալիր կառուցվեց Պատարա գյուղում՝ Հայրենիքի ազատության և անկախության զոհասեղանին թանկագինը՝ իրենց կյանքը նվիրաբերած պատարեցիների հիշատակին։ Մայիսի 20-ին տեղի ունեցավ հուշահամալիրի բացման հանդիսավոր արարողությունը, որին ներկա էին Արցախի Հանրապետության նախագահ Բակո Սահակյանը,

  Մայիսի 22-ին Ասկերանի շրջանային մշակույթի տանը կազմակերպվեց գրական գեղարվեստական ցերեկույթ՝ նվիրված բանաստեղծ Վարդան Հակոբյանի ծննդյան 65-ամյակին: Մասնակցում էին բանաստեղծի գրչընկերները, Ասկերանի շրջվարչակազմի ղեկավարի տեղակալ Սամվել Հայրիյանը, Ասկերանի քաղաքապետ Ալյոշա Գաբրիելյանը, մշակույթի և երիտասարդության հարցերի բաժնի վարիչ Ռուզաննա Մկրտչյանը, հյուրեր, ուսուցիչներ, դպրոցականներ: Միջոցառումը նախաձեռնել էր

   Մայիսի 18-ին Ասկերանի Էդմոն Բարսեղյանի անվան միջնակարգ դպրոցի դահլիճը եռում էր հետաքրքրությունից ու ուրախությունից: Հավաքվել էին դպրոցի տնօրինությունը, ուսուցիչներ, աշակերտներ, ծնողներ: Առաջին դասարանցիների առաջին տոնն էր՝ մեսրոպյան այբուբենի տոնը: 22 առաջին դասարանցիներ արդեն կատարել են դեպի գիտություն տանող անդրանիկ քայլերը: Նրանց ոգևորությանը չափ ու սահման չկար, ինչն էլ փոխանցվել էր ներկաներին: Գեղեցիկ զարդարված դահլիճում փոքրիկներն իրենց հպարտ էին զգում, չէ՞ որ այդ օրը նրանց համար իմաստալից օր է, նրանք արդեն տառաճանաչ ու գրաճանաչ են, գիտեն, թե ինչ է հայրենիքը,

 Մայիսի 9-ն արցախցիներիս համար առանձնահատուկ տոն է։ 1945 թվականի մայիսի 9-ին ամբողջ Խորհրդային Միությունով մեկ ռադիոյի հանրահայտ հաղորդավար Լևիտանի ազդեցիկ ձայնն ազդարարեց Մեծ Հաղթանակի ավետիսը։ Ռայխստագում կարմիր դրոշը ծածանող և քոչարի պարող հայկական դիվիզիայի զինվորները դժվար թե պատկերացնեին, որ 47 տարի անց՝ 1992 թվականի նույն օրը ողջ հայության հզոր կամքով ու միասնականությամբ կազատագրվի հայոց հինավուրց բերդաքաղաք Շուշին ու հայկական երկրորդ պետությունը

  Բարեգործությունը Աստվածահաճո գործ է, որը յուրահատուկ է մեծ հոգով ու բարի սրտով օժտված մարդկանց: Մեր շրջապատում շատ մարդիկ են դասվում այդ վեհ շարքին, մարդիկ, որոնք ապրում են անանձնական կյանքով, որոնց համար ամեն ինչից առավել է օգտակար լինել մարդկությանը: Մեր բարեգործներն անկախ բնակության վայրից, սոցիալական և բարոյական պատասխանատվություն են կրում Արցախի ճակատագրի համար: Նրանք մշտապես մասնակցում են մեր երկրի հասարակական, մշակութային կյանքին, հարազատ երկրի ամրապնդման գործին: Չէ որ, ինչքան ուժեղ է

   Հավերժ փա՛ռք նրանց, բոլոր զոհերին,
Հիշենք, մեծարենք բոլորին մեկ-մեկ,
Փա՛ռք, ընկած բոլոր փոքր ու մեծերին
Հրամանատարին ու քաջ զինվորին:
 Մայիս ամիսը հայ ժողովրդի պատմության մեջ մտավ որպես հաղթանակների ամիս: Հենց մայիսին հայ ժողովուրդը կարողացավ ցույց տալ իր հաստատուն ուժն ու կամքը, միասնականությունն ու ազատատենչ ոգին: Մեր ժողովրդի տարբեր սերունդներ կարողացան պայքարել հանուն ազատության ու հավատի: Նրանք պատերազմեցին հայ ժողովրդի գոյատևման և ազգային արժանապատվության համար: Հայի պատվասիրությունն ու հայրենասիրությունը փոխանցվել է սերնդեսերունդ, քանզի այն

   Արցախը մի շարք պետությունների հետ Մայիսի 1-ը նշում է որպես Աշխատանքի և աշխատավորների համերաշխության միջազգային օր։ Այն նշվում է աշխարհի 142 երկրում: Առաջին անգամ տոնը նշվել է 1890թ. մի շարք երկրներում՝ որոնց թվում Ավստրո - Հունգարիայում, Բելգիայում, Գերմանիայում, Դանիայում, Իսպանիայում, Նորվեգիայում: 
 Աշխատանքային գրաֆիկը 8-ժամյա դարձնելու պահանջով՝ 1886թ. ամերիկացի և կանադացի աշխատավորները ցույց են կազմակերպել,

Խոնարհվում ենք նրանց առաջ, որ պատերազմ գնացին,
Խոնարհվում ենք նրանց առաջ, որ փառավոր հաղթեցին…
Արդեն բարի ու գեղեցիկ ավանդույթ են դարձել Եռատոնի նախօրեին հանրապետության կրթօջախներում անցկացվող միջոցառումները: Մայիսի 8-ին Դաշուշենի Վ. Օվյանի անվան դպրոցում կազմակերպվեց միջոցառում նվիրված Մայիսյան հաղթանակներին: Մասնակցում էին դպրոցի տնօրինությունը, ուսուցիչներ, համայնքի ղեկավար Ռուդիկ Ասլանյանը և գյուղի բնակչությունը:
Դպրոցի ուսուցչական կազմի ուղեկցությամբ հյուրերը նախ հարգանքի տուրք մատուցեցին

  Չկա ավելի մեծ սեր, քան այն, որ մեկն իր անձը դնի կողքինների համար: Հովհ.15:13
Վաչագան Գրիգորիի Բաբայան.
 Թողնելով իր կյանքի գարունը գիտակցաբար ու կամովի շտապեց ազատագրելու և պաշտպանելու իր ժողովրդին, իր հարազատ հողը: Վաչագան Բաբայանը ծնվել է 1954թ. մարտի 22-ին Ասկերանի շրջանի Սարդարաշեն գյուղում: Նա բազմանդամ ընտանիքի միակ տղան էր, և ուներ 7 քույր: Նրա ծնողները՝ Աստղիկ և Գրիգորի Բաբայաններն իրենց զավակներին փոխանցել էին անսահման պարզություն ու անկեղծություն, սրտացավություն ու բարեկամասիրություն,

  Մայիսի 4-ին Ասկերանի Է.Բարսեղյանի անվան միջնակարգ դպրոցի դահլիճը մարդաշատ էր: Երկրորդ դասարանցի-ների ռուս այբուբենի տոնն էր: Օրը վերածված իսկական տոնի՝ մեծ խան-դավառություն և հետաքրքրություն էր շարժում դահլիճում: Դպրոցի տնօրինության գլխավորությամբ հավաքվել էին կրտսեր դպրոցի աշակերտներ, ծնողներ, ուսուցիչներ:
Կազմակերպիչ Աիդա Գյանջումյանը